Franz Reindl
Franz Reindl podczas meczu Niemcy – Słowacja (2022) | |||
Data i miejsce urodzenia | 24 listopada 1954 | ||
---|---|---|---|
Prezes DEB | |||
Przynależność | DEB | ||
Okres urzędowania | od 2014 | ||
Poprzednik | Uwe Harnos | ||
Następca | Peter Merten | ||
|
Franz Reindl (1979) | |||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 24 listopada 1954 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obywatelstwo | Niemcy | ||||||||||||||||
Wzrost | 180 cm | ||||||||||||||||
Pozycja | napastnik | ||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||
|
Franz Reindl (ur. 24 listopada 1954 w Garmisch-Partenkirchen) – niemiecki hokeista grający na pozycji napastnika, reprezentant kraju, olimpijczyk, trener, działacz hokejowy.
Kariera
Franz Reindl karierę sportową rozpoczął w 1963 roku w juniorach SC Riessersee, w których grał do 1972 roku, skąd przeszedł do profesjonalnej drużyny klubu, w którym grał do 1984 roku i odnosił największe sukcesy w karierze: dwukrotne mistrzostwo (1978, 1981) i wicemistrzostwo Niemiec (1979) oraz hokeista sezonu w Bundeslidze w sezonie 1981/1982.
Następnie został zawodnikiem SB Rosenheim, z którym w sezonie 1984/1985 zdobył mistrzostwo Niemiec po wygranej rywalizacji w finale z Mannheimer ERC 3:0 (4:3, 7:2, 2:1 pd.), a w 1988 wicemistrzostwo Niemiec po przegranej rywalizacji w finale z Kölner EC 2:3 (2:1, 2:5, 6:0, 2:4, 1:4), po czym zakończył karierę sportową.
Łącznie w Bundeslidze rozegrał 671 meczów, w których zdobył 833 punkty (424 gole, 409 asyst) oraz spędził 1065 minut na ławce kar.
Kariera reprezentacyjna
Franz Reindl z reprezentacją RFN U-19 wystąpił na mistrzostwach Europy juniorów 1972 w Szwecji, na których w 5 meczach zaliczył 1 asystę oraz spędził 6 minut na ławce kar, a drużyna Noszących Orłów zajęła przedostatnie, 5. miejsce.
Natomiast w reprezentacji RFN w latach 1976–1986 rozegrał 181 meczów, w których zdobył 75 punktów (37 goli, 38 asyst) oraz spędził 173 minuty na ławce kar. Trzykrotnie uczestniczył na zimowych igrzyskach olimpijskich (1976, 1980, 1984). Na turnieju olimpijskim 1976 w Innsbrucku z reprezentacją RFN pod wodzą selekcjonera Xavera Unsinna zdobył pierwszy od 44 lat medal olimpijski – brązowy medal[1]. W październiku tego samego roku za ten sukces wraz z innymi wraz z kolegami z reprezentacji RFN otrzymał z rąk ówczesnego kanclerza Niemiec, Helmuta Schmidta Srebrny Liść Laurowy[2].
Ponadto 8-krotnie uczestniczył w mistrzostwach świata (1976, 1977, 1978, 1979, 1982, 1983, 1985, 1986), a także w Canada Cup 1984 w Kanadzie i w Stanach Zjednoczonych (6. miejsce) oraz w Turnieju Izwiestii 1984 w Moskwie (5. miejsce).
Statystyki
Klubowe
Sezon | Drużyna | Liga | Sezon zasadniczy | Faza Play-off | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
M | G | A | Pkt | Min | M | G | A | Pkt | Min | |||||
1972/1973 | SC Riessersee | BL | 32 | 8 | 12 | 20 | 22 | |||||||
1973/1974 | SC Riessersee | BL | 36 | 10 | 10 | 20 | 26 | |||||||
1974/1975 | SC Riessersee | BL | 36 | 16 | 8 | 24 | 62 | |||||||
1975/1976 | SC Riessersee | BL | 36 | 23 | 12 | 35 | 58 | |||||||
1976/1977 | SC Riessersee | BL | 48 | 28 | 14 | 42 | 69 | |||||||
1977/1978 | SC Riessersee | BL | 46 | 28 | 19 | 47 | 70 | |||||||
1978/1979 | SC Riessersee | BL | 50 | 32 | 30 | 62 | 103 | |||||||
1979/1980 | SC Riessersee | BL | 48 | 40 | 29 | 69 | 93 | |||||||
1980/1981 | SC Riessersee | BL | 44 | 47 | 31 | 78 | 92 | 10 | 9 | 12 | 21 | 24 | ||
1981/1982 | SC Riessersee | BL | 43 | 49 | 53 | 102 | 71 | 2 | 1 | 2 | 3 | 2 | ||
1982/1983 | SC Riessersee | BL | 31 | 20 | 27 | 47 | 54 | — | — | — | — | — | ||
1983/1984 | SC Riessersee | BL | 36 | 12 | 28 | 40 | 69 | 10 | 6 | 8 | 14 | 10[3] | ||
1984/1985 | SB Rosenheim | BL | 36 | 28 | 38 | 66 | 58 | 9 | 5 | 7 | 12 | 14 | ||
1985/1986 | SB Rosenheim | BL | 35 | 24 | 28 | 52 | 69 | 9 | 5 | 6 | 11 | 0 | ||
1986/1987 | SB Rosenheim | BL | 16 | 8 | 10 | 18 | 18 | 9 | 8 | 3 | 11 | 7 | ||
1987/1988 | SB Rosenheim | BL | 35 | 13 | 18 | 31 | 46 | 14 | 4 | 4 | 8 | 28 | ||
BL Ogółem | 608 | 386 | 367 | 753 | 980 | 63 | 38 | 42 | 80 | 85 |
Reprezentacyjne
Rok | Drużyna | Turniej | Miejsce | M | G | A | Pkt | Min | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1972 | RFN U-19 | MEJ | 5 | 5 | 0 | 1 | 1 | 6 | |
1976 | RFN | Kw. IO | – | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | |
1976 | RFN | IO | 5 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||
1976 | RFN | MŚ | 6 | 10 | 0 | 1 | 1 | 2 | |
1977 | RFN | MŚ | 7 | 10 | 2 | 2 | 4 | 16 | |
1978 | RFN | MŚ | 5 | 10 | 0 | 3 | 3 | 8 | |
1979 | RFN | MŚ | 6 | 8 | 1 | 1 | 2 | 10 | |
1980 | RFN | IO | 10 | 5 | 0 | 1 | 1 | 0 | |
1982 | RFN | MŚ | 6 | 7 | 1 | 1 | 2 | 11 | |
1983 | RFN | MŚ | 5 | 10 | 3 | 2 | 5 | 8 | |
1984 | RFN | IO | 5 | 6 | 2 | 4 | 6 | 4 | |
1984 | RFN | CC | 6 | 5 | 0 | 2 | 2 | 0 | |
1984 | RFN | TI | 5 | 4 | 2 | 1 | 3 | 2 | |
1985 | RFN | MŚ | 7 | 10 | 5 | 2 | 7 | 14 | |
1986 | RFN | MŚ | 7 | 10 | 1 | 1 | 2 | 10 | |
Ogółem jako junior | 5 | 0 | 1 | 1 | 6 | ||||
Ogółem jako senior | 101 | 17 | 21 | 38 | 40 |
Sukcesy
Zawodnicze
- SC Riessersee
- Mistrzostwo Niemiec: 1978, 1981
- Wicemistrzostwo Niemiec: 1979
- SB Rosenheim
- Mistrzostwo Niemiec: 1985
- Wicemistrzostwo Niemiec: 1988
- Reprezentacyjne
Indywidualne
- Hokeista sezonu w Bundeslidze: 1982
- Członek Galerii Sław Niemieckiego Hokeja na Lodzie
Odznaczenia
- Srebrny Liść Laurowy: 1976
Po zakończeniu kariery
Franz Reindl po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1988–1991 był trenerem występującego w 2. Bundeslidze SC Riessersee, który miał wówczas problemy finansowe, jednak wraz z Heinzem Mehlem udało mu się uniknąć bankructwa oraz spadku klubu do Oberligi.
Następnie w latach 1991–1992 był asystentem dyrektora technicznego Fritza Brechenmachera oraz a w latach 1991–1994 asystentem selekcjonerów Ladislava Olejníka, Erich Kühnhackla i Luděka Bukača w reprezentacji Niemiec. W latach 1992–1994 zastąpił Helmuta Bauera na stanowisku dyrektora sportowego DEB (Niemiecki Związek Hokeja na Lodzie), gdzie odpowiadał za marketing, a w latach 1995-2003 pełnił funkcję dyrektora administracyjnego i kierownika biura związku, natomiast w latach 1996–2014 był dyrektorem generalnym reprezentacji Niemiec.
W 2000 roku został również mianowany dyrektorem zarządzającym Towarzystwa Sportowego Hokeja na Lodzie w DEB i jako sekretarz generalny był przede wszystkim odpowiedzialny za organizację udanych pod względem ekonomicznym i sportowym mistrzostw świata 2001 Elity w Niemczech. W 2003 roku był sekretarzem generalnym i dyrektorem sportowym odpowiedzialnym za marketing, natomiast Bodo Lauterjung, członek komitetu wykonawczego, tymczasowo przejął dział administracji, personelu, finansów (pełnił tę funkcję od marca 2003 roku do czerwca 2006 roku i od czerwca 2009 roku).
W maju 2004 roku po rezygnacji Hansa Zacha z funkcji selekcjonera reprezentacji Niemiec, Reindl przejął tymczasowo tę funkcję i prowadził drużynę Noszących Orłów podczas Pucharu Świata 2004, w którym drużyna pod wodzą Reindla zajęła ostatnie, 4 miejsce w grupie europejskiej, po czym we wrześniu 2004 roku zastąpił go Greg Poss. W grudniu 2006 ponownie objął kierownictwo w Towarzystwie Sportowym Hokeja na Lodzie w DEB oraz funkcję sekretarza generalnego ds. realizacji mistrzostw świata 2010 Elity w Niemczech, gdzie był również odpowiedzialny za udaną aplikację w 2005 roku.
Reindl działa również w IIHF (Międzynarodowy Związek Hokeja na Lodzie) i jest bardzo dobrze rozpoznawany na arenie międzynarodowej. W latach 1998–2008 był członkiem Komisji Sportowej IIHF w Zurychu, a w latach 2008–2014 członkiem Komisji Zawodów IIHF, również w Zurychu. Był również zaangażowany w kandydaturę Monachium w organizację Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018 i był członkiem Komisji Obiektów Sportowych i Dziedzictwa Olimpijskiego (organizację imprezy ostatecznie przyznano koreańskiemu Pjongczang).
W okresie od lipca 2014 roku do maja 2022 roku był prezesem DEB[4]. 19 maja 2016 roku został wybrany do Rady IIHF, a także w tym samym roku był dyrektorem generalnym Team Europe podczas Pucharu Świata 2016 w Kanadzie, w którym drużyna dotarła do finału, gdzie przegrała rywalizację z reprezentacją Kanady 3:1 i 2:1.
W 2021 roku kandydował na prezydenta IIHF, jednak przegrał z Francuzem Luciem Tardifem Sr. 39:28.
Życie prywatne
Franz Reindl jest z wykształcenia kupcem hurtowym i detalicznym. Jest żonaty, ma troje dzieci. Bratanek Franza, Jürgen (ur. 1964) i jego synowie: Maximilian (ur. 1991) i Florian (ur. 1995) także są hokeistami[5][6].
Przypisy
- ↑ Franz Reindl w bazie Sports-reference.com (ang.)
- ↑ Stadt Landshut, Sportchronik 1974-76
- ↑ Runda spadkowa.
- ↑ "Es reicht" - Reindl tritt nach mehr als 30 Jahren im DEB ab [data dostępu: 2022-05-06] (niem.)
- ↑ Franz Reindl w bazie Eliteprospects.com (zawodnicy) (ang.)
- ↑ Franz Reindl w bazie Eliteprospects.com (ang.)
Linki zewnętrzne
- Franz Reindl w bazie MKOl (ang.)
- Franz Reindl w bazie Rodi-db.de (niem.)
- Franz Reindl w bazie Olympedia.org (ang.)
- Franz Reindl w bazie Eurohockey.com (ang.)
- Franz Reindl w bazie Sports-reference.com (ang.)
- Franz Reindl w bazie Olympiandatabase.com (ang.)
- Franz Reindl w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
- Franz Reindl w bazie Eliteprospects.com (trenerzy) (ang.)
- Franz Reindl w bazie Eliteprospects.com (zawodnicy) (ang.)