|
Data i miejsce urodzenia | 25 listopada 1952 Como |
Wzrost | 176 cm |
Pozycja | pomocnik |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | 1966–1970 | Inter Mediolan | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1970–1983 | Inter Mediolan | 277 | (33) | 1983–1987 | AC Fiorentina | 107 | (7) | | W sumie: | 384 | (40) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1978–1983 | Włochy | 28 | (1) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 2008–2010 | Inter Mediolan (asystent) | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Dorobek medalowy |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Gabriele Oriali (ur. 25 listopada 1952 w Como) – włoski piłkarz, defensywny pomocnik lub środkowy obrońca. Mistrz świata z roku 1982.
W latach 1970-1983 był piłkarzem Interu Mediolan. W swym debiutanckim sezonie w Serie A został mistrzem Włoch. Drugi tytuł mistrzowski zdobył w 1980. Od 1983, przez 4 sezony był piłkarzem Fiorentiny, karierę piłkarską zakończył w 1987. W Serie A rozegrał ponad 380 spotkań.
W reprezentacji Italii zagrał 28 razy i strzelił 1 bramkę. Debiutował w 1978, ostatni mecz rozegrał w 1983. Brał udział w ME 80. Był ważną częścią zespołu mistrzów świata, choć na boisku pojawił się dopiero w trzecim meczu Włochów (z Kamerunem) w turnieju. Począwszy od tego meczu miał jednak pewne miejsce w podstawowej jedenastce. Pełnił funkcję dyrektora sportowego w Interze do końca sezonu 2009/2010 kiedy to klub zdobył potrójną koronę.
Bibliografia
- Gabriele Oriali w bazie National Football Teams (ang.)