Gianmarco Tamberi (2016) |
Data i miejsce urodzenia | 1 czerwca 1992 Civitanova Marche |
Wzrost | 192 cm |
Informacje klubowe |
Klub | G.A. Fiamme Gialle |
Dorobek medalowy |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Gianmarco Tamberi (ur. 1 czerwca 1992 w Civitanova Marche) – włoski lekkoatleta specjalizujący się w skoku wzwyż.
Na eliminacjach kończył udział w mistrzostwach świata juniorów młodszych (2009) oraz mistrzostwach świata juniorów (2010). W 2011 sięgnął w Tallinnie po brązowy medal mistrzostw Europy juniorów. W 2013 zajął 5. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w Göteborgu. Ósmy zawodnik mistrzostw świata w Pekinie (2015). W 2016 został w Portland halowym mistrzem świata, a kilka miesięcy później triumfował na mistrzostwach Europy w Amsterdamie. Z powodu kontuzji kostki nie mógł wziąć udziału w igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro[1].
Zdobył złoty medal halowych mistrzostw Europy w 2019 w Glasgow. Na igrzyskach olimpijskich w Tokio (2020) został mistrzem olimpijskim ex aequo z reprezentantem Kataru Mutazzem Isa Barshimem. Mistrz Europy z Monachium (2022) oraz złoty medalista mistrzostw świata z Budapesztu (2023). W 2024 roku obronił tytuł mistrza Europy.
Złoty medalista mistrzostw kraju. Reprezentant Włoch w meczach międzypaństwowych.
Rekordy życiowe: stadion – 2,39 (15 lipca 2016, Monako); hala – 2,38 (13 lutego 2016, Hustopeče). Oba wyniki są rekordami Włoch.
Osiągnięcia
Rok | Impreza | Miejsce | Pozycja | Wynik |
2009 | Mistrzostwa świata juniorów młodszych | Bressanone | el. – 18. miejsce | 2,07 |
2010 | Mistrzostwa świata juniorów | Moncton | el. –. miejsce | 2,10 |
2011 | Mistrzostwa Europy juniorów | Tallinn | 3. miejsce | 2,25 |
2012 | Mistrzostwa Europy | Helsinki | 5. miejsce | 2,24 |
Igrzyska olimpijskie | Londyn | el. – 21. miejsce | 2,21 |
2013 | Halowe mistrzostwa Europy | Göteborg | 5. miejsce | 2,29 |
Igrzyska śródziemnomorskie | Mersin | 6. miejsce | 2,21 |
Młodzieżowe mistrzostwa Europy | Tampere | el. – 13. miejsce | 2,17 |
2014 | Mistrzostwa Europy | Zurych | 7. miejsce | 2,26 |
2015 | Halowe mistrzostwa Europy | Praga | 7. miejsce | 2,24 |
Mistrzostwa świata | Pekin | 8. miejsce | 2,25 |
2016 | Halowe mistrzostwa świata | Portland | 1. miejsce | 2,36 |
Mistrzostwa Europy | Amsterdam | 1. miejsce | 2,32 |
2017 | Mistrzostwa świata | Londyn | el. – 13. miejsce | 2,29 |
2018 | Mistrzostwa Europy | Berlin | 4. miejsce | 2,28 |
2019 | Halowe mistrzostwa Europy | Glasgow | 1. miejsce | 2,32 |
Mistrzostwa świata | Doha | 8. miejsce | 2,27 |
2021 | Halowe mistrzostwa Europy | Toruń | 2.miejsce | 2,35 |
Igrzyska olimpijskie | Tokio | 1. miejsce | 2,37 |
2022 | Halowe mistrzostwa świata | Belgrad | 3. miejsce | 2,31 |
Mistrzostwa świata | Eugene | 4. miejsce | 2,33 |
Mistrzostwa Europy | Monachium | 1. miejsce | 2,30 |
2023 | I dywizja drużynowych mistrzostw Europy[2] | Chorzów | 1. miejsce[3] | 2,29 |
Mistrzostwa świata | Budapeszt | 1. miejsce | 2,36 |
2024 | Mistrzostwa Europy | Rzym | 1. miejsce | 2,37 |
Przypisy
- ↑ Potworny pech mistrza Europy w skoku wzwyż [online], eurosport.onet.pl [dostęp 2016-02-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-07-20] (pol.).
- ↑ Zawody były częścią igrzysk europejskich.
- ↑ W klasyfikacji sumarycznej biorącej pod uwagę wyniki z wszystkich dywizji zawodnik zdobył złoty medal igrzysk europejskich.
Bibliografia
- Gianmarco Tamberi, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2012-01-11] (ang.).
- Profil zawodnika na stronie World Athletics (ang.) [dostęp 2024-06-13].
- Gianmarco Tamberi Bio, Stats, and Results [online], sports-reference.com [dostęp 2017-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-10] (ang.).
- 1946: Wiesner
- 1947: Vessie
- 1948: Stanich
- 1949: Walters
- 1950: Walters
- 1951: Holding
- 1952: Davis
- 1953: Davis
- 1954: Nilsson
- 1955: Shelton
- 1956: Dumas
- 1957: Stiepanow
- 1958: Dumas
- 1959: Dumas
- 1960: Thomas
- 1961: Brumel
- 1962: Brumel
- 1963: Brumel
- 1964: Brumel
- 1965: Ni
- 1966: Ni
- 1967: Johnson
- 1968: Fosbury
- 1969: Gawriłow
- 1970: Ni
- 1971: Matzdorf
- 1972: Tarmak
- 1973: Stones
- 1974: Stones
- 1975: Stones
- 1976: Stones
- 1977: Jaszczenko
- 1978: Jaszczenko
- 1979: Mögenburg
- 1980: Wessig
- 1981: Demjaniuk
- 1982: Zhu
- 1983: Zhu
- 1984: Zhu
- 1985: Paklin
- 1986: Paklin
- 1987: Sjöberg
- 1988: Sotomayor
- 1989: Sotomayor
- 1990: Matei
- 1991: Sotomayor, Conway, Austin
- 1992: Sjöberg
- 1993: Sotomayor
- 1994: Sotomayor
- 1995: Sotomayor
- 1996: Austin
- 1997: Sotomayor
- 1998: Sotomayor
- 1999: Woronin
- 2000: Woronin
- 2001: Woronin
- 2002: Freitag
- 2003: Holm i Waleriańczyk
- 2004: Holm
- 2005: Holm
- 2006: Rybakow, Uchow, Silnow
- 2007: Uchow
- 2008: Rybakow i Silnow
- 2009: Uchow
- 2010: Uchow
- 2011: Uchow
- 2012: Uchow i Isa Barszim
- 2013: Bondarenko
- 2014: Isa Barszim
- 2015: Isa Barszim
- 2016: Isa Barszim
- 2017: Isa Barszim
- 2018: Isa Barszim
- 2019: Isa Barszim
- 2020: Sullivan, Gale, Wilson, Zayas, Iwaniuk, Niedasiekau
- 2021: Niedasiekau, Iwaniuk, Tamberi, Isa Barszim
- 2022: Isa Barszim
- 2023: Łysienko
|