Gródź wodoszczelna

Ten artykuł od 2013-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Gródź wodoszczelna – element konstrukcyjny kadłuba dzielący jednostkę pływającą na przedziały wodoszczelne.

Gródź ta sięga od pokładu głównego (grodziowego) do dna statku (okrętu). W zależności od usytuowania grodzi względem osi kadłuba wyróżnia się grodzie wodoszczelne poprzeczne lub podłużne^[1]. Wzmacniają one szkielet jednostki pływającej oraz przyczyniają się do zwiększenia jej niezatapialności. Projektowane są w taki sposób, aby ich wytrzymałość sprostała naporowi wody wypełniającej całkowicie przedział wodoszczelny. W celu zapewnienia komunikacji pomiędzy sąsiadującymi przedziałami wodoszczelnymi grodzie te wyposaża się w drzwi wodoszczelne.

Na mniejszych jednostkach (np. większych jachtach) dwie grodzie poprzeczne oddzielają trzy przedziały wodoszczelne: forpik, śródokręcie, achterpik. Na większych ich liczba może dochodzić do kilku - kilkunastu. Duże okręty wojenne lub duże statki o zwiększonych wymaganiach dotyczących bezpieczeństwa (np. zbiornikowce typu B-max, C-max, V-max) posiadają również grodzie podłużne.