Heurystyka (logika) : Geneza, znaczenie oraz zastosowanie pojęcia heurystyka, Podstawowe własności heurystyki, Zobacz też, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Heurystyka (logika)

Zobacz też: inne zastosowania słowa „heurystyka”.

Ten artykuł od 2017-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Heurystyka (gr. εὑρίσκω heuriskō „znajduję”) – umiejętność wykrywania nowych faktów oraz znajdowania związków między faktami, zwłaszcza z wykorzystaniem hipotez. Na podstawie istniejącej wiedzy stawia się hipotezy, których nie trzeba udowadniać.

Geneza, znaczenie oraz zastosowanie pojęcia heurystyka

Wyraz wywodzi się z języka greckiego, kojarzy się ze słynnym okrzykiem Archimedesa. Pojęcie heurystyki (gr. εὕρηκα heurēka „znalazłem”) jest związane z filozofią, logiką, pedagogiką, psychologią, sztuczną inteligencją, teorią informacji oraz metodami przeszukiwania i oceny jakości interfejsów zasobów informacyjnych w Internecie.

W szerokim ujęciu heurystyka jest nazwą dziedziny wiedzy, której cel stanowi poszukiwanie i badanie optymalnych metod oraz reguł odnajdywania odpowiedzi na stawiane zapytania lub problemy.

Wielka encyklopedia PWN^[1] heurystykę definiuje jako umiejętność wykrywania nowych faktów i związków między faktami, zwłaszcza czynność formułowania hipotez. Zgodnie z Wielką Encyklopedią Multimedialną heurystyka to sztuka wykrywania nowych faktów oraz związków występujących pomiędzy nimi, prowadząca do odkrywania nowych prawd i stawiania hipotez.

Podstawowe własności heurystyki

odkrywanie i tworzenie nowych rzeczy i zjawisk,
rozwiązywanie problemów w sposób twórczy,
wspieranie procesu tworzenia oraz rozwój cech z tym związanych,
wykrywanie powiązań między faktami,
samodzielne dochodzenie do prawdy, tworzenie hipotez,
brak gwarancji uzyskania najlepszego rozwiązania.

Oprócz rzeczownika „heurystyka” funkcjonuje przymiotnik „heurystyczny”, który charakteryzuje proces jako postępowanie badawcze, odkrywcze, wspomagające, uzupełniające, doskonalące czy rozwijające wiedzę zdobytą w określonym zakresie.