Hugh Elliot

Hugh Elliot

Hugh Elliot (ur. 1752 zm. 1830) – brytyjski administrator kolonialny i ambasador.

Życiorys

Hugh Elliot urodził się w 1752, jako drugi syn sir Sir Gilberta Elliota, i młodszy brat Gilberta Elliot-Murray-Kynynmound, 1. hrabiego Minto. Hugh i Gilbert byli kształceni razem, początkowo przez domowego preceptora, a od 1764 do 1766 w Paryżu, gdzie poznali takie osobistości jak: David Hume i Mirabeau, z który Hugh zaprzyjaźnił się. W 1768, mając 16 lat, Hugh rozpoczął studia w Oxfordzie, by potem dokończyć edukację jako oficer w Metz.

W wieku lat 18, Hugh Elliot został rosyjskim oficerem i walczył z Turkami na Bałkanach. Według legendy rodzinnej miał przepłynąć Dunaj trzymając się ogona kozackiego konia.

W wieku lat 21 (1773), dzięki wpływom ojca, został brytyjskim posłem w Bawarii. W 1777 został ambasadorem w Prusach. Zyskał tam reputacje człowieka o wielkim poczuciu humoru i bardzo towarzyskiego. Starał się nie dopuścić do sukcesów dyplomacji kolonistów amerykańskich w Berlinie. Udało mu się nawet wykraść ich dokumenty.

W Berlinie ożenił się po raz pierwszy. Gdy żona zdradziła go, wyzwał kochanka na pojedynek., w którym sam został ranny, ale kochanek jego żony przeprosił go listownie. Skandal zaciążył na jego karierze. Nigdy np. nie został podniesiony do szlacheckiego stanu.

Elliot służył jako ambasador brytyjski w latach 1783-1789 w Kopenhadze, gdzie starał się łagodzić antagonizmy duńsko-szwedzkie.

W 1787, jako ambasador brytyjski w Danii, odwiedził Paryż, gdzie Erik Magnus Staël von Holstein przekonał go by bronił szwedzkich racji przed brytyjskim parlamentem.

W 1792 został ambasadorem w Dreźnie. Nieco wcześniej ożenił się z 20 lat młodszą Margaret. Mieli 11 dzieci, z których wszystkie dożyły wieku dorosłego, co było wtedy rzadkością.

W 1803 Elliot został wysłany do Neapolu, gdzie służył do 1806.

Elliot był abolicjonistą. Jako gubernator Leeward Islands, doprowadził do skazania i egzekucji Arthura Hodge'a za zamordowanie niewolnika, a jego brat Lord Auckland był autorem Slave Trade Act z 1807.

Lady Elliot Island w Queenslandzie w Australii, nosi imię żony gubernatora.

Bibliografia

  • The Hanging of Arthur Hodge, John Andrews (ISBN 0-7388-1931-X)
  • Zbigniew Anusik, Dyplomacja szwedzka wobec kryzysu monarchii we Francji w latach 1787-1792, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego Łódź 2000, s. 177-179, 198-199, 260, 273, 307
  • p
  • d
  • e
  • Robert Sutton (1689–1691)
  • George Stepney (1692)
  • Thomas Wentworth (1705–1711)
  • Archibald Douglas (1714–1715)
  • Melchior Guy-Dickens chargé d’affaires (1730–1740)
  • John Carmichael (1741–1742)
  • Charles Hanbury Williams (1750–1751)
  • Andrew Mitchell of Thainstone (1755–1771)
  • Robert Gunning (1771)
  • Alexander Burnet Chargé d’affaires (1771–1772)
  • James Harris (minister) (1772–1777)
  • Hugh Elliot (amb.) (1777–1782)
  • George Cholmondeley (1782–1785)
  • John Dalrymple (1785–1787)
  • Joseph Ewart (1788–1791)
  • Morton Eden (1791–1792)
  • Henry John Spencer (1795)
  • Thomas Bruce (1795–1798)
  • John Proby (1800–1802)
  • Francis James Jackson (1802–1806)
  • ...
  • Charles Stewart, 3. markiz Londonderry (1813–1814)
  • George Henry Rose (1815–1819)
  • David Montagu Erskine, 2. baron Erskine (1828–1832)
  • Gilbert Elliot-Murray-Kynynmound (1832–1834)
  • John Fane, 11. hrabia Westmorland (1841–1851)
  • John Bloomfield, 2. baron Bloomfield (1851–1860)
  • p
  • d
  • e
Ambasadorowie Wielkiej Brytanii w Danii
Plenipotenci
  • James Vernon (1702-1706)
  • Daniel Pulteney (1706–1715)
  • Alexander Hume-Campbell (1715–1721)
  • John Campbell (1721–1729)
  • Walter Titley (1730–1768)
  • Robert Gunning (1766–1771)
  • Robert Murray Keith (1771–1772)
  • Ralph Woodford (1772–1773)
  • Daniel de Laval (1773–1779)
  • Morton Eden (1779–1783)
  • Hugh Elliot (1783–1789)
  • J. Johnstone (1789–1790)
  • George Hammond (1790)
  • Francis Drake (1790–1792)
  • Daniel Hailes (1792–1794)
  • James Craufurd (1794–1796)
  • Lord Robert FitzGerald (1796–1800)
  • Charles Whitworth (1800)
  • William Drummond of Logiealmond (1800–1801)
  • Alleyne Fitzherbert (1801–1802)
  • Francis Hill (1802–1805)
  • Benjamin Garlike (1805–1807)
  • Brook Taylor (1807)
  • Francis James Jackson (1807)
  • Anthony Merry (1807)
  • Alexander Hope i Edward Thornton (1813)
  • Edward Thornton (1813–1814)
  • Augustus John Foster (1814–1824)
  • Henry Watkin Williams-Wynn (1824–1853)
  • Henry Holroyd (1852–1853)
  • Henry Elliot-Murray-Kynynmound (1858)
  • Augustus Berkeley Paget (1859–1866)
  • John Wodehouse (1863)
  • Hugh Guion MacDonell (1866–1869)
  • Hussey Vivian (1881–1884)
  • Edmund Monson (1884–1888)
  • Hugh Guion MacDonell (1888–1893)
  • Charles Stewart Scott (1893–1898)
  • Edmund Douglas Veitch Fane (1898–1900)
  • Edward Goschen (1900–1905)
  • Alan Johnstone (1905–1910)
  • Conyngham Greene (1910–1912)
  • Henry Lowther (1913–1916)
  • Ralph Spencer Paget (1916–1918)
  • Charles Murray Marling (1919–1921)
  • Granville Leveson-Gower (1921–1926)
  • Milne Cheetham (1926–1928)
  • Thomas Beaumont Hohler (1928–1933)
  • Hugh Gurney (1933–1935)
  • Patrick Ramsay (1935–1939)
  • Charles Howard Smith (1939–1940)
Ambasadorowie
  • Alec Randall (1945–1952)
  • Eric Berthoud (1952–1956)
  • Roderick Barclay (1956–1960)
  • William Montagu-Pollock (1960–1962)
  • John Henniker-Major (1962–1966)
  • Oliver Wright (1966–1969)
  • Murray MacLehose (1969–1971)
  • Andrew Stark (1971–1976)
  • Anne Warburton (1976–1983)
  • James Mellon (1983–1986)
  • Peter Unwin (1986–1988)
  • Nigel Christopher Ransome Williams (1989–1993)
  • Hugh James Arbuthnott (1993–1996)
  • Andrew Bache (1996-1999)
  • Philip Astley (1999–2003)
  • Nicholas Browne (2003–2006)
  • David Frost (2006–2008)
  • Nick Archer (2008–2012)
  • Vivien Life (2012–2016)
  • Dominic Schroeder (2016–2020)
  • Emma Hopkins (2020-)