| | Ten artykuł od 2009-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 |
| Data i miejsce urodzenia | 20 lutego 1933
Avellaneda |
| Wzrost | 176 cm |
| Pozycja | napastnik |
| Kariera seniorska[a] |
| Lata | Klub | Wyst. | Gole | | 1953 | Quilmes | | | | 1954–1957 | Racing Club | 92 | (28 ) | | 1957–1959 | Bologna | 43 | (13) | | 1959–1962 | Atalanta | 80 | (22) | | 1962–1963 | Inter | 15 | (4) | | 1963–1966 | Fiorentina | 40 | (11) | | 1966–1968 | Racing Club | 47 | (16) | |
| Kariera reprezentacyjna |
| Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | | 1956–1957 |  Argentyna | 18 | (18) | | 1962 |  Włochy | 4 | (0) | | | W sumie: | 22 | (18) | |
| Kariera trenerska |
| |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
 | Multimedia w Wikimedia Commons | |
Humberto Dionisio Maschio (ur. 20 lutego 1933 w Avellaneda) - były argentyński piłkarz grający na pozycji napastnika.
Był zarówno dobrym strzelcem jak i dryblerem, jednak jego największym atutem było myślenie na boisku – stąd przydomek Bocha (czyli głowa)
Kariera klubowa
Piłkarz rozpoczął piłkarską w stołecznym Arsenalu Sarandí, skąd przeniósł się do Quilmes.
W 1954 roku został piłkarzem Racingu, gdzie zadebiutował u boku Omara Corbatty i Antonio Angelillo. W 1957 roku po znakomitym w wykonaniu piłkarza turnieju Copa América, wyemigrował do Włoch, czym u kibiców argentyńskich zarobił sobie na miano tzw. „brudnej twarzy”. W trakcie gry na Półwyspie Apenińskim grał dla kilku klubów min. Bolognii, Atalanty, Interu Mediolan (Scudetto w 1963 roku) czy ACF Fiorentina (Puchar Włoch 1966) W roku 1966 za namową trenera klubu Juana José Pizzuttiego, wrócił do ojczyzny, po raz drugi został zawodnikiem Racing Club. Jesień kariery był dla zawodnika niezwykle owocna - Maschio wraz z drużyną zdobył dwa najbardziej prestiżowe trofea - Copa Libertadores i Puchar Interkontynentalny w 1967 roku.
Kariera reprezentacyjna
Dla reprezentacji Argentyny rozegrał 12 spotkań w których zdobył 12 bramek. Był częścią drużyny, która zwyciężyła w Copa América 1957.
W 1962 został powołany do kadry Włoch na Mistrzostwa Świata 1962. Na turnieju był kapitanem zespołu i głównym „bohaterem” tzw. „Bitwy w Santiago”, czyli serii brutalnych incydentów jakie miały miejsce w trakcie spotkania z reprezentacją Chile (chilijski piłkarz złamał mu nos w trakcie bójki). Włosi odpadli z turnieju już po fazie grupowej, a piłkarz zdecydował się zakończyć karierę reprezentacyjną.
Łącznie w reprezentacji Włoch rozegrał cztery spotkania.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery został trenerem. Krótko i bez sukcesów prowadził reprezentację Argentyny i Kostaryki oraz boliwijskie Blooming.
Sukcesy
Klubowe
- Inter Mediolan
- Fiorentina
- Racing Club
Reprezentacyjne
- Argentyna
Literatura
- Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI: Copa America. Historia mistrzostw Ameryki Południowej 1910-1995, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 114
Przypisy
- Álvarez (1977)
- Mariani (1977)
- Toledo (1978)
- Álvarez (1978)
- Saldaña (1978–79)
- Justiniano (1979)
- Maldonado (1979–80)
- Saldaña (1980–81)
- Justiniano (1981)
- Blacutt (1981–82)
- Pino (1983–85)
- Maschio (1985–86)
- Blacutt (1986–87)
- Veiga (1987)
- Montes (1988)
- Guilarte (1988)
- Saporiti (1988)
- Flores (1988)
- Silveira (1989)
- Pino (1989)
- Aragonés (1989–90)
- Blacutt (1990–91)
- de la Cerda (1992)
- Biasutto (1992–93)
- Mariani (1993–94)
- Brzić (1994)
- Resquín (1994)
- Biasutto (1994)
- E. Andrada (1995)
- Pino (1995)
- Flores (1995)
- Batista (1995)
- Biasutto (1995)
- Messa (1996)
- Roque (1996–97)
- Barrientos (1997)
- Ragusa (1998)
- Aragonés (1998)
- Roldán (1998)
- Aragonés (1998–2000)
- Ramacciotti (2000)
- Melgar (2000)
- Kempes (2000)
- Orozco (2001)
- Núñez (2001–02)
- García Cambón (2002)
- Brown (2002)
- Soto (2002[A])
- Aragonés (2003)
- Reynaldo (2003[A])
- Carotti (2003)
- Galarza (2004)
- Carbone (2004)
- Antelo (2004–05)
- Quinteros (2005–06)
- Moralejo (2006)
- Peña (2006–07)
- Quinteros (2007–08)
- Apaza (2009)
- Repetto (2009)
- V.H. Andrada (2009–10)
- Gutiérrez (2010[A])
- Aragonés (2010–11)
- Quiroz (2011)
- Malvestiti (2011–12)
- Clausen (2012–13)
- V.H. Andrada (2013)
- Díaz (2013–14)
- Soria (2014)
- Suárez (2014[A])
- Sánchez (2015)
- Gutiérrez (2015[A])
- Boyero (2015–16)
- Soria (2016)
- Lunari (2017)
- Suárez (2017[A])
- Campos (2017–18)
- Paniagua (2018[A])
- Sánchez (2018–19)
- Ponce (2020)
- Schürrer (2020–21)
- Villegas (2021)
- Meske (2021)
- Venegas (2021–22)
- Clausen (2022)
- Antelo (2022)
- Leitão (2023)
- Bustos (od 2023)
|
- Flores (1934)
- Fumero (1967)
- Arraigada (1968)
- García (1971–72)
- Sanitá (1972)
- Toledo (1973)
- Juárez (1974)
- Coria (1974)
- Simes (1974)
- Ferreiro (1975)
- Ramos Delgado (1978)
- Fumero (1980)
- Viberti (1981)
- Cocco (1984)
- Correa (1985)
- Cuellar (1985)
- Marchetta (1987)
- Maschio (1987)
- Luque (1989–90)
- Guyón (1990)
- Biasutto (1990)
- Alonso (1990–91)
- Guyón (1991)
- Biasutto (1991–92)
- Trignani (1992)
- Cocco (1992)
- Areán (1992–94)
- Nieto (1994[A])
- Ramacciotti i Sbrissa (1994)
- Guyón i Nieto (1994–95)
- Guyón (1995)
- Nieto (1995)
- Marchetta (1996–97)
- Blanco (1997)
- Ceballe (1997[A])
- Rezza (1998–99)
- Nieto (1999)
- Merlo (2000)
- Batalla (2000)
- Merlo (2000)
- Vaca (2000[A])
- Biasutto (2000)
- Alfaro (2001)
- Ramacciotti (2001)
- Mac Allister (2002)
- Cuellar (2002[A])
- Ginarte (2002)
- Guyón i Sosa (2002–03)
- Labruna (2003)
- Marchetta (2004)
- Bonetto (2004)
- Guyón (2004[A])
- Craviotto (2005)
- Solazzo (2005[A])
- Zamora (2005)
- Griguol (2005[A])
- Ramacciotti (2005–06)
- Griguol (2006)
- Primo (2007)
- Guyón (2007[A])
- Ferraro (2007)
- Guyón i Solazzo (2007[A])
- Gómez (2007–08)
- Giovagnoli (2008–09)
- Primo i Martellotto (2009[A])
- Labruna (2009)
- Primo (2009)
- Guyón (2009–10)
- Sosa (2010)
- Zielinski (2011–16)
- González (2016)
- Madelón (2016–17)
- Méndez (2017)
- Lavallén (2017–18)
- Bernardi (2018)
- Osella (2018–19)
- Constantin (2019[A])
- Berti (2019)
- Constantin (2019[A])
- Caruso Lombardi (2019–20)
- Chumba i Orsi (2020–21[A])
- González (2021)
- Orfila (2021)
- Constantin i Fernández (2021[A])
- Farré (od 2021)
|
- León (1930–38)
- Latorre i A. Salgado (1939–42)
- C. Díaz (1944–49)
- Vásquez (1949–54)
- Bores (1954)
- Ocampo (1955–57)
- Vásquez (1957)
- Ortega (1958–59)
- Nogueira (1960)
- Soto Vergara (1961)
- Nogueira (1962)
- Aballay (1963)
- Arantes (1964)
- H. Salgado (1964)
- Gradim (1965)
- Ocampo (1966–68)
- Nogueira (1968–70)
- Solimando (1970)
- Arce (1971)
- Jiménez (1971)
- Viera (1972)
- Araque (1972)
- Montoya (1973–76)
- Cap (1977–78)
- Zubía (1978)
- Muñoz (1978–79)
- Nogueira (1979)
- Araujo (1980)
- Ríos (1980)
- Grimaldi (1981–82)
- Tobar (1982)
- Maschio (1982)
- Muñoz (1983)
- de Simone (1983–84)
- Montoya (1984)
- Morales (1985)
- Oria (1985)
- Montoya (1986–87)
- Hohberg (1988)
- Vilić (1989)
- Bertocchi (1989–90)
- Carrera (1990–91)
- Malbernat (1992)
- Vaca (1993)
- Brunell (1993)
- Zubía (1993–94)
- Guerra (1994)
- Aguirre (1994)
- Sevilla (1995)
- Sócrates (1996)
- Sevilla (1996)
- Encalada (1996)
- Bertocchi (1996)
- Rodríguez Riolfo (1997)
- Cabralzinho (1998)
- Massa (1998)
- Pellegrini (1999–00)
- F. Díaz (2000[A])
- Ospina (2000)
- Asad (2001–02)
- Rivoira (2002)
- Fossati (2003–04)
- Carreño (2004)
- Oblitas (2004–06)
- Bauza (2006–08)
- Fossati (2009)
- Bauza (2010–13)
- Zubeldía (2014–15)
- Borghi (2016)
- Gutiérrez (2016)
- Aguinaga (2016)
- Munúa (2017)
- Salas (2017[A])
- Repetto (2017–21)
- Di Noia (2021[A])
- Marini (2021–22)
- Méndez (2022[A])
- Zubeldía (2022–23)
- Alcácer (od 2024)
|
