IFA P3
Inne nazwy | P3 | ||
---|---|---|---|
Producent | VEB Automobilwerke Ludwigsfelde | ||
Okres produkcji | 1962–1966 | ||
Miejsce produkcji | Ludwigsfelde | ||
Poprzednik | IFA P2M | ||
Następca | brak | ||
Dane techniczne | |||
Segment | |||
Typy nadwozia | 3- i 4-drzwiowe, otwarte z brezentem i możliwością złożenia przedniej szyby | ||
Silniki | R6: 2,4 l o mocy 75 KM | ||
Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna | ||
Napęd | 4x4 | ||
Długość | 3710 mm | ||
Szerokość | 1950 mm | ||
Wysokość | 1950 mm | ||
Rozstaw osi | 2400 mm | ||
Masa własna | 1860 kg | ||
Liczba miejsc | 5-7 | ||
Ładowność | 700 kg | ||
Dane dodatkowe | |||
Pokrewne | IFA P2M | ||
Konkurencja | GAZ-69 | ||
|
IFA P3 – samochód terenowy produkowany przez wschodnioniemieckie przedsiębiorstwo VEB Automobilwerke Ludwigsfelde w latach 1962–1966.
Historia i opis modelu
Pod koniec lat 50. XX wieku ze względu na ciągłe braki samochodów terenowych we wschodnioniemieckich służbach państwowych postanowiono stworzyć kolejny pojazd z napędem na cztery koła, który miałby zaspokoić potrzeby. Na bazie modelu IFA P2M, którego produkcja seryjna zakończyła się na przełomie 1957 i 1958 roku stworzono samochód o nazwie IFA P3. Był to w zasadzie udoskonalony i odświeżony P2M. Zwiększono moc silnika z 65 do 75 KM, żeliwny blok silnika zastąpiono aluminiowym, powiększono również karoserię co pozwoliło przewozić nawet siedem osób, zmienił się także przód samochodu, a zwiększeniu uległa masa pojazdu. Od 1962 do 1966 roku wyprodukowano seryjnie według różnych źródeł od 3 do 4 tys. egzemplarzy. Zakończenie produkcji zostało wymuszone ustaleniami RWPG, która wybrała Rumunię (ARO) i ZSRR (UAZ) w specjalizacji i produkcji samochodów terenowych. P3 występował głównie w wersji z trzydrzwiowym nadwoziem, rzadko w wersji czterodrzwiowej przeznaczonej dla kadry dowódczej[1].
IFA P3 początkowo montowana była w zakładach VEB Kooperationszentrale Automobilbau Karl-Marx-Stadt (Chemnitz), a od 1963 roku w VEB Automobilwerke Ludwigsfelde[2].
Pojazdy używane były głównie przez Nationale Volksarmee (gdzie do końca istnienia armii były w rezerwie), straż graniczną NRD (Grenztruppen der DDR) do końca lat 80. oraz też przez straż pożarną (do dziś w ochotniczej), obronę cywilną NRD, a także w rolnictwie, leśnictwie czy geodezji, a po zjednoczeniu Niemiec, kiedy auta były wycofywane ze służb lub złomowane głównie nabywali je prywatni użytkownicy, a w ostatnich latach zainteresowanie tymi samochodami wzrosło wśród kolekcjonerów pojazdów zabytkowych[2].
Dane techniczne
Źródło:[1]
Silnik
- R6 2,4 l (2407 cm³), benzynowy, OM 6-35L
- Zasilane: gaźnik
- Średnica × skok tłoka: 78,00 mm × 84,00 mm
- Stopień sprężania: 7,1:1
- Moc maksymalna: 75 KM (55 kW) przy 3500 obr./min
- Maksymalny moment obrotowy: b.d.
- Prędkość maksymalna: 95 km/h
Inne
- Zużycie paliwa: 24 l/100 km
- Zdolność pokonywania wzniesień: 65%
- Rozstaw kół przód / tył: 1420 mm / 1400 mm
Galeria
- IFA P3
- IFA P3
- IFA P3 w wersji czterodrzwiowej
- IFA P3
Przypisy
- p
- d
- e
Osobowe |
|
---|---|
Dostawcze |
|
Sportowe i terenowe |
|
Ciężarowe | |
Mikrociężarowe i komunalne | |
Autobusy |
|