Ignacy Busza
porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | 31 stycznia 1880 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 21 sierpnia 1920 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Armia Cesarstwa Niemieckiego |
Formacja | Armia Wielkopolska |
Jednostki | 11 pułk strzelców wielkopolskich |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Ignacy Busza (ur. 31 stycznia 1880 w Pogorzeli, zm. 21 sierpnia 1920 w Ostrołęce) – oficer armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, porucznik Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Kawaler Orderu Virtuti Militari. Pośmiertnie mianowany kapitanem.
Życiorys
Urodził się w Pogorzeli w rodzinie Onufrego i Marianny z Andrzejewskich[1]. Absolwent seminarium nauczycielskiego. Od 1900 pracował w szkołach powszechnych. W 1914 wcielony do armii niemieckiej. W jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej. W listopadzie 1918 przeniesiony do rezerwy w stopniu podporucznika. Jeszcze w tym roku wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego. W grudniu 1918 zaciągnął się do oddziałów powstańczych i walczył w powstaniu wielkopolskim w powiecie rawickim[1]. Na czele 2 kompanii 11 pułku strzelców wielkopolskich wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 23 lipca 1920 bolszewicy sforsowali Niemen i wdarli się na tyły pułku. Jako dowódca 2 kompanii natknął się niespodziewanie na nieprzyjacielską kolumnę piechoty. Z okrzykiem „Hurra” poderwał kompanię do ataku. Uderzeniem na bagnety rozproszył centrum kolumny, otwierając drogę dla kompanii[1]. Zmarł w Ostrołęce w wyniku ciężkich ran. Pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari” i awansowany na kapitana[2].
Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Rawiczu. Żonaty z Marią Szulczyńską. Dzieci nie miał[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 2918)[2]
- Krzyż Niepodległości z Mieczami – „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[3]
Przypisy
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 24.
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 25.
- ↑ Monitor Polski z 1932 r. Nr 167, poz. 198
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.