Ignazio La Russa

Ignazio La Russa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1947
Paternò

Przewodniczący Senatu
Okres

od 13 października 2022

Przynależność polityczna

Bracia Włosi

Poprzednik

Maria Elisabetta Alberti Casellati

Minister obrony Włoch
Okres

od 8 maja 2008
do 16 listopada 2011

Przynależność polityczna

Lud Wolności

Poprzednik

Arturo Parisi

Następca

Giampaolo Di Paola

Multimedia w Wikimedia Commons

Ignazio Benito Maria La Russa (ur. 18 lipca 1947 w Paternò) – włoski polityk i prawnik, parlamentarzysta, w latach 2008–2011 minister obrony, od 2022 przewodniczący Senatu.

Życiorys

Pochodzi z rodziny o tradycjach politycznych. Ojciec Antonino La Russa i brat Vincenzo La Russa zasiadali w parlamencie krajowym, brat Romano La Russa był eurodeputowanym. Ignazio La Russa ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Pawii. Był zawodowym oficerem we włoskiej armii, później praktykował jako adwokat. Działalność polityczną rozpoczął w ramach postfaszystowskiego Włoskiego Ruchu Socjalnego. W 1985 został radnym regionu Lombardia[1]. Od 1992 do 2008 włącznie w kolejnych wyborach sześciokrotnie wybierany do Izby Deputowanych, sprawował mandat posła XI, XII, XIII, XIV, XV i XVI kadencji.

W 1995 po rozwiązaniu MSI znalazł się wśród założycieli Sojuszu Narodowego, należał do najbliższych współpracowników Gianfranca Finiego. W 2008 po zwycięskich dla centroprawicy przedterminowych wyborów parlamentarnych objął stanowisko ministra obrony w czwartym rządzie Silvia Berlusconiego.

W tym samym roku, w związku z wyborem Gianfranco Finiego na przewodniczącego Izby Deputowanych i związaną z tym rezygnacją z kierowania Sojuszem Narodowym, Ignazio La Russa został pełniącym obowiązki przewodniczącego AN. Wraz z tym ugrupowaniem współtworzył jednolity Lud Wolności, będąc jednym z jego koordynatorów. Opuścił to ugrupowanie w 2012. W latach 2012–2013 był jednym z trzech współprzewodniczących partii Bracia Włosi – Centroprawica Narodowa, następnie do 2014 jej przewodniczącym. Z jej ramienia w 2013 po raz siódmy wybrany do Izby Deputowanych na XVII kadencję[2]. W 2018 uzyskał natomiast miejsce w Senacie XVIII kadencji[3] (reelekcja na XIX kadencję w 2022[4]).

13 października 2022 został nowym przewodniczącym wyższej izby włoskiego parlamentu[5].

Przypisy

  1. ↑ Nota biograficzna na stronie difesa.it. [dostęp 2024-04-14]. (wł.).
  2. ↑ Ignazio La Russa na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).
  3. ↑ Lombardia 4, collegio 4: risultati definitivi uninominale Senato. Ignazio La Russa eletto. blitzquotidiano.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).
  4. ↑ Ecco i nomi dei 74 eletti in Senato nell'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).
  5. ↑ Nadia Palazzolo: Il centrodestra si è già spaccato: La Russa eletto senza i voti di Forza Italia. today.it, 13 października 2022. [dostęp 2022-10-13]. (wł.).

Bibliografia

  • Ignazio La Russa. camera.it. [dostęp 2022-09-01]. (wł.).
  • Nota biograficzna na stronie difesa.it. [dostęp 2024-04-14]. (wł.).
  • p
  • d
  • e
Królestwo Włoch
(1861–1945)
  • Ruggero Settimo (1861–1863)
  • Federigo Sclopis di Salerano (1863–1864)
  • Giuseppe Manno (1864–1865)
  • Gabrio Casti (1865–1870)
  • Vincenzo Fardella di Torrearsa (1870–1874)
  • Luigi des Ambrois de Nevache (1874)
  • Giuseppe Pasolini (1874–1876)
  • Sebastiano Tecchio (1876–1884)
  • Giacomo Durando (1884–1887)
  • Domenico Farini (1887–1898)
  • Giuseppe Saracco (1898–1904)
  • Tancredi Canonico (1904–1908)
  • Giuseppe Manfredi (1908–1918)
  • Adeodato Bonasi (1918–1919)
  • Tommaso Tittoni (1919–1929)
  • Luigi Federzoni (1929–1939)
  • Giacomo Surado (1939–1943)
  • Paolo Thaon di Revel (1943–1944)
  • Pietro Tomasi della Torretta (1944–1946)
Republika Włoska
(od 1948)
  • p
  • d
  • e
Encyklopedia internetowa (osoba):