Inwigilacja

 Ten artykuł od 2015-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Zespół kamer do inwigilacji kibiców na stadionie Gillette Stadium w Foxborough, Massachusetts
Zobacz hasło inwigilacja w Wikisłowniku

Inwigilacja (od łac. invigilare – czuwać nad czymś) – ogólnie: określenie zespołu czynności stosowanych do śledzenia (monitorowania) zachowań ludzi.

Stosowana jest m.in. w państwach o ustroju politycznym totalitarnym, jako narzędzie do ingerowania w życie prywatne obywateli, a także dyskretny (tajny) nadzór nad osobą, grupą, organizacją, poprzez systematyczną obserwację agentów (tzw. „wtyczki”) np. policję, służby specjalne lub prywatnego detektywa[1][2][3]. Naruszanie prawa do prywatności poprzez inwigilację jest według Human Rights Watch oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych jednym z zagrożeń dla wolności słowa[4][5].

Inwigilacja elektroniczna rozwija się w państwach demokratycznych, w Stanach Zjednoczonych tłumaczono takie działania koniecznością zwalczania terroryzmu[6]. Rozmowy telefoniczne, transfer danych poprzez Internet, maile, transmisja satelitarna mogą być monitorowane przez automatyczne systemy nasłuchu. Przykładem takiego systemu może być amerykański Echelon, który swoim zasięgiem obejmuje znaczną część globu.

W 2015 roku w Ministerstwie Finansów rozpoczęto wdrażanie systemu biometrii głosowej o nazwie VoicePIN, który umożliwia automatyczną identyfikację obywatela po głosie[7][8].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Gary T. Marx - Encyclopedia of Social Theory: Surveillance [online], web.mit.edu [dostęp 2024-02-02] .
  2. ↑ BlażejB. Kaucz BlażejB., The militarisation of behaviours: social control and surveillance in Poland and Ireland, Critical criminological perspectives, Cham: Palgrave Macmillan, 2022, ISBN 978-3-031-16600-6 [dostęp 2024-02-02] .
  3. ↑ ZygmuntZ. Bauman ZygmuntZ., DavidD. Lyon DavidD., Liquid surveillance: a conversation, Cambridge, UK Malden, MA: Polity, 2013, ISBN 978-0-7456-6282-4 [dostęp 2024-02-02] .
  4. ↑ UN report: The link between State surveillance and freedom of expression | Privacy International. www.privacyinternational.org. [dostęp 2017-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-17)]. (ang.).
  5. ↑ The NSA’s Global Threat to Free Speech. Human Rights Watch, 2013-11-18. [dostęp 2017-01-26]. (ang.).
  6. ↑ RoyR. Coleman RoyR. i inni, State Power Crime, London 2009, DOI: 10.4135/9781446269527 [dostęp 2024-02-02] .
  7. ↑ » Identyfikacja Polaków po głosie, czyli nowy system w fiskusie i BZ WBK -- Niebezpiecznik.pl --. niebezpiecznik.pl. [dostęp 2017-01-26].
  8. ↑ Katarzyna Sudaj: Urząd skarbowy rozpozna cię po głosie. Bankier.pl. [dostęp 2017-01-26].
Kontrola autorytatywna (aktywność):
  • LCCN: sh86006641
  • GND: 4134175-2
  • J9U: 987007529741205171