Józef Warabida
kapitan | |
Data i miejsce urodzenia | 13 marca 1899 |
---|---|
Data śmierci | 27 września 1969 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Formacja | Polska Organizacja Wojskowa |
Jednostki | 30 Pułk Strzelców Kaniowskich |
Stanowiska | dowódca plutonu |
Główne wojny i bitwy | wojna 1919-1920 |
Odznaczenia | |
Józef Wacław Warabida ps. „Wir” (ur. 13 marca 1899 w Dobrzelinie, zm. 27 września 1969) – podoficer piechoty Wojska Polskiego II RP, działacz niepodległościowy, kawaler Virtuti Militari, podczas II wojny światowej żołnierz Armii Krajowej i powstaniec warszawski, kapitan ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 13 marca 1899 w Dobrzelinie, w rodzinie Wojciecha i Marianny z Wójcińskich[1][2][3].
Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej[1]. W wojnie 1919-1920 służył w stopniu sierżanta w szeregach 30 pułku Strzelców Kaniowskich, za co otrzymał Order Virtuti Militari[4]. W 1937 był w stopniu starszego sierżanta[5]. W składzie 30 pułku uczestniczył w kampanii wrześniowej po wybuchu II wojny światowej[2]. Po nastaniu okupacji niemieckiej od jesieni 1939 był zatrudniony w firmie materiałów budowlanych w Warszawie[2]. Został żołnierzem Armii Krajowej[2]. W AK awansowany na chorążego[2][3]. W konspiracji posługiwał się pseudonimem „Wir”[2][3]. Działał w plutonie 233 w 3 kompanii Zgrupowania Żyrafa w ramach Obwodu „Żywiciel” (Żoliborz) AK[2]. Pełnił funkcję dowódcy plutonu[2]. Od sierpnia 1944 brał udział w powstaniu warszawskim walcząc w szeregach Zgrupowania „Sienkiewicz”, przemianowanego na Zgrupowanie „Kuba-Sosna”, a potem w 1 kompanii wypadowej batalionu im. Stefana Czarnieckiego („Gozdawa”)[2]. Był szefem kompanii[2]. Członkiem kompanii wypadowej był też jego syn Roman ps. „Mały” (1923-1992)[2]. Po upadku powstania był osadzony w Oflagu VII A w Murnau[2].
Do Polski wrócił 1 września 1945[2]. 19 dnia tego miesiąca został zmobilizowany do ludowego Wojska Polskiego[2]. W 1946 był w stopniu podporucznika[6], potem awansowany na stopień kapitana[2][3]. Był oficerem gospodarczy Obozu Pracy Jeńców Niemieckich w Warszawie[2]. Z dniem 8 stycznia 1954 został zwolniony od powszechnego obowiązku wojskowego[2]
Zmarł 27 września 1969[2]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[7][2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – 28 lutego 1921[8]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie (1921[9], 13 września 1939)[2]
- Medal Niepodległości 21 kwietnia 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10][1][11]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1946)[6]
- Brązowy Krzyż Zasługi (ok. 1934/1935)[2]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (11 listopada 1955)[12]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
- Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (2 listopada 1944)[2]
- Krzyż Armii Krajowej[2]
- Warszawski Krzyż Powstańczy – pośmiertnie[2]
Przypisy
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-11]..
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y Józef Wacław Warabida. 1944.pl / Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2022-08-13].
- ↑ a b c d Zbigniew Wróblewski: Pod komendą „Gozdawy” 1 VIII – 4 X 1944. Warszawa: Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1989, s. 254. ISBN 83-202-0715-0..
- ↑ Tadeusz Makowski: Zarys historii wojennej 30-go pułku Strzelców Kaniowskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, s. 30, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937, s. 32.
- ↑ a b M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 106.
- ↑ Lista pochowanych. Józef Wacław Warabida. um.warszawa.pl. [dostęp 2022-08-13].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921, s. 536.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-10]..
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-10]..
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].