Język kensiu
| Obszar | Malezja, Tajlandia | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 250 (2015) | ||
| Pismo/alfabet | łacińskie, tajskie | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kns | ||
| IETF | kns | ||
| Glottolog | kens1248 | ||
| Ethnologue | kns | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kensiu (a. kenseu, kensieu, kensiw), także: mendi, monik (a. moniq), ngok pa[1] – język austroazjatycki używany w Malezji i Tajlandii, przez niewielką grupę ludności na pograniczu tych krajów[2].
Według danych z 2015 roku posługuje się nim 250 osób. Dzieli się na szereg dialektów: ijoh (ijok), jarum, jeher (sakai tanjong of temongoh), kedah (quedah), plus, ulu selama, kensiu batu (batuq), kensiu siong (siong), kentaq nakil (nakil), maniq, bong[1].
W użyciu jest także język malajski, a w Tajlandii również język południowotajski[3]. Podobnie jak pozostałe języki aslijskie jest zagrożony wymarciem[2].
Dawniej był zapisywany przy użyciu pisma łacińskiego bądź tajskiego. Żaden z tych systemów pisma nie przyjął się w szerszym obiegu[1].
Przypisy
- ↑ a b c Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Kensiu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 21, Dallas: SIL International, 2018 [dostęp 2020-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-25] (ang.).
- ↑ a b Bradley 2007 ↓, s. 374.
- ↑ Bradley 2007 ↓, s. 411.
Bibliografia
- David Bradley: East and Southeast Asia. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 349–422. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).
