Język wysokoniemiecki
| Obszar | Niemcy, Austria, Szwajcaria i inne | ||
|---|---|---|---|
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| język urzędowy | Niemcy, Austria, Liechtenstein, Szwajcaria, Luksemburg oraz Belgia, Dania, Włochy, jeden z urzędowych w Unii Europejskiej | ||
| Organ regulujący | ? | ||
| Kody języka | |||
| Glottolog | high1289 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język wysokoniemiecki (niem. hochdeutsche Sprache, neuhochdeutsche Sprache, Hochdeutsch, Neuhochdeutsch) – standardowy język niemiecki (Standardsprache, Hochsprache).
W węższym znaczeniu termin Hochdeutsch odnosi się do samego standardu literackiego, do niemieckiego języka standardowego[1].[2] (język ten opisany jest w haśle język niemiecki). W szerszym znaczeniu jest to zespół dialektów, przeciwstawny dialektom dolnoniemieckim (Niederdeutsch), które obecnie są uznawane za odrębny język. Zespół ten jest bardzo zróżnicowany regionalnie i niektóre dialekty – takie jak dialekt używany w niemieckojęzycznej części Szwajcarii (schweizerdeutsch lub schwyzertüütsch, po polsku zwany też językiem alemańskim) – są czasem klasyfikowane jako osobne języki.
Częściej niż o języku wysokoniemieckim mówi się o dialektach wysokoniemieckich..
Dialekty wysokoniemieckie dzielą się na dwa duże zespoły dialektalne:
- dialekty środkowoniemieckie (Mitteldeutsch)
- dialekty górnoniemieckie (Oberdeutsch) (dialekty południowe: bawarskie, alemańskie, szwabskie)[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ NorbertN. Morciniec NorbertN., Wprowadzenie do językoznawstwa niemieckiego, Wrocław 2020, s. 31-33 [dostęp 2024-02-15] (pol.).
- ↑ Ta nazwa wynika z faktu, iż język literacki oparty na dialekcie wysokoniemieckim był używany przez inteligencję i tzw. wyżyny społeczne, był językiem kultury i literatury, w przeciwieństwie do dialektów dolnoniemieckich, które typowe były dla ludności wiejskiej
- ↑ NorbertN. Morciniec NorbertN., Ciekawostki języka niemieckiego nie tylko dla germanistów, Wrocław: Oficyna Wydawnicza ATUT, 2023, s. 54-55 [dostęp 2024-02-15] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Dialekty wysokoniemieckie w Polsce. Dziedzictwo językowe Rzeczypospolitej. Baza dokumentacji zagrożonych języków. Projekt Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. amu.edu.pl. [dostęp 2014-03-09].
- Niemieckie gwary Śląska. Dziedzictwo językowe Rzeczypospolitej. Baza dokumentacji zagrożonych języków. Projekt Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. amu.edu.pl. [dostęp 2014-03-09].
- p
- d
- e
| |
| wschodniogermańskie † |
|
|---|---|
| zachodniogermańskie | |
| północnogermańskie | |
- Język pragermański nie jest językiem germańskim, ale przodkiem wszystkich języków germańskich
- p
- d
- e
| Rozwój | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| W krajach niemieckojęzycznych | |||||||||||||||||||
| W innych krajach |
| ||||||||||||||||||
| Język dolnoniemiecki[D] |
| ||||||||||||||||||
| Język wysokoniemiecki |
|
Encyklopedia internetowa:
- Britannica: topic/High-German-language
- Catalana: 0077188
