Języki graniczne

Języki graniczne
Obszar

Nowa Gwinea

Podział

• języki bewani
• języki taikat
• języki waris

Kody rodziny językowej
Glottolog bord1247
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Języki graniczne[1] (ang. Border languages) – rodzina języków papuaskich używanych na wyspie Nowa Gwinea, skoncentrowanych na pograniczu Indonezji i Papui-Nowej Gwinei.

Ich klasyfikacja przedstawia się w następujący sposób:

Serwis Ethnologue odnotowuje także język umeda, nieuwzględniany przez inne źródła. Przypuszczalnie chodzi o dialekt języka sowanda[2].

Przypisy

  1. Szymon Huptyś: Języki antypodów : współczesny stan badań nad językami papuaskimi i austronezyjskimi. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014, s. 31. ISBN 978-83-233-3778-2. OCLC 898263549. [dostęp 2024-04-24].
  2. Foley 2018 ↓, s. 384.

Bibliografia

  • David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Border, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2020-06-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-08]  (ang.).
  • William A. Foley: The Languages of the Sepik-Ramu Basin and Environs. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 197–432, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-003. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).