Jakob Ernst von Liechtenstein-Kastelkorn

Jakob Ernst von Liechtenstein-Kastelkorn

Arcybiskup Salzburga
Kraj działania	Święte Cesarstwo Rzymskie
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1690 Doboszowice
Data i miejsce śmierci	12 czerwca 1747 Salzburg
Arcybiskup salzburski
Okres sprawowania	1745–1747
Biskup ołomuniecki
Okres sprawowania	1738–1745
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1713
Nominacja biskupia	17 stycznia 1728
Sakra biskupia	14 marca 1728
Multimedia w Wikimedia Commons

Jakob Ernst von Liechtenstein-Kastelkorn (także Jakob Ernst von Lichtenstein-Kastelkorn, Jakob Ernst von Lichtenstein-Castelcorn, czes. Jakub Arnošt Lichtenštejn, ur. 14 lutego 1690 w Doboszowicach, zm. 12 czerwca 1747 w Salzburgu) – w latach 1728–1738 biskup Seckau, 1738–1745 biskup ołomuniecki i 1745–1747 arcybiskup salzburski.

Urodził się jako syn cesarskiego radcy Franza Karla von Liechtenstein-Kastelkorn i jego żony Kathariny Karoliny Pawlowskiej von Pawlowitz. W 1709 r. Jakob Ernst po rezygnacji brata Filippa Christopha został kanonikiem w Ołomuńcu. Kształcił się w gimnazjach w Brnie i Ołomuńcu. W latach 1709–1711 studiował w Collegium Germanicum w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z Pisma Świętego. W 1713 r. w Rzymie przyjął święcenia kapłańskie i w tym samym roku wspomniany wcześniej brat odstąpił mu godność kanonika w Salzburgu. W 1717 r. został archidiakonem w Opawie i asesorem konsystorza.

15 grudnia 1723 r. ufundował w swoich rodzinnych dobrach klasztor i szkołę pijarów w Bílej Vodzie. Był to jedyny klasztor tego zakonu w diecezji wrocławskiej i jeden z dwóch na Śląsku (drugi znajdował się w Bruntálu w diecezji ołomunieckiej).

17 stycznia 1728 r. arcybiskup salzburski Leopold Anton von Firmian mianował Jakoba Ernsta von Liechtenstein-Kastelkorn swoim następcą w biskupstwie Seckau, które wchodziło w skład salzburskiej prowincji kościelnej. Równocześnie pełnił także funkcję generalnego wikariusza arcybiskupa dla Styrii i okręgu Neustädt.

11 października 1738 r. kapituła ołomuniecka wybrała go na biskupa ołomunieckiego. Papieskie zatwierdzenie nastąpiło 26 stycznia 1739 r. Po pruskiej okupacji Ołomuńca w 1742 r. zarządził prace remontowe w katedrze i pałacu biskupim. 12 maja 1743 r. brał udział w koronacji Marii Teresy w Pradze na czeską królową.

13 stycznia 1745 r. salzburska kapituła wybrała go na arcybiskupa Salzburga. Jego krótki pontyfikat upłynął na sporach finansowych z kapitułą.

Bibliografia

• Rudolf Zuber Osudy moravské církve v 18. století, t. 1., Praga 1987, s. 130–143.
• Marcin Dziedzic Zabytki Bílej Vody, [w:] „Pielgrzymy. Informator krajoznawczy”, Wrocław 1997, s. 16–50.