Jan Glatzel
Fotografia z 1932 | |||
Data i miejsce urodzenia | 26 czerwca 1888 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 30 marca 1954 | ||
Profesor nauk medycznych | |||
Specjalność: chirurgia | |||
Alma Mater | |||
Habilitacja | 16 lipca 1921 | ||
Profesura | grudzień 1929 | ||
Uczelnia | |||
dziekan Wydziału Lekarskiego UJ | |||
Odznaczenia | |||
|
Jan Karol Glatzel (ur. 26 czerwca 1888 w Rzeszowie, zm. 30 marca 1954 w Krakowie) – polski lekarz, chirurg.
Życiorys
Syn Józefa i Katarzyny Opolskiej, krewnej Szajnów, miał siostrę Karolinę Bieniasz. Ukończył Gimnazjum Św. Jacka w Krakowie, następnie w latach 1906–1912 studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Rozpoczął pracę na Oddziale Chirurgicznym Szpitala Św. Łazarza. W czasie I wojny światowej został przydzielony do samodzielnej grupy chirurgicznej prof. Rutkowskiego w 7. komendzie armii austriackiej. Za swoje zaangażowanie otrzymał Order Czerwonego Krzyża. W 1920 został asystentem przy II Katedrze Chirurgii UJ. 16 lipca 1921 przedstawił rozprawę habilitacyjną "O przepuklinach uwięzłych". W październiku 1929 został mianowany prymariuszem Oddziału Chirurgicznego Szpitala Św. Łazarza a w grudniu 1929 profesorem nadzwyczajnym UJ. W latach 1929–1933 był ordynatorem II Kliniki Chirurgicznej w Szpitalu św. Łazarza w Krakowie. W latach 1937–1941 był kierownikiem I Kliniki Chirurgii UJ na tym samym stanowisku pracował po II wojnie światowej od 1945 do 1949 roku. W okresie II wojny współpracował z AK i PCK.
Był autorem nowych metod operacyjnych, miał duże osiągnięcia zwłaszcza w zakresie chirurgicznego leczenia schorzeń jamy brzusznej oraz tarczycy. Zreorganizował i unowocześnił nauczanie chirurgii w Krakowie. W 1948 jako jeden z pierwszych chirurgów polskich wykonał torakotomię. Był także kolekcjonerem, zgromadził zbiory malarstwa polskiego, które ofiarował Muzeum Narodowemu w Krakowie, a księgozbiór - Bibliotece Jagiellońskiej[1].
Zmarł w Krakowie. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Rakowickim (PAS23-płd)[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (18 marca 1939)[4]
Przypisy
- ↑ Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000
- ↑ Jan WiktorJ.W. Tkaczyński Jan WiktorJ.W. (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803–2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 81, ISBN 978-83-233-4527-5 .
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 65, poz. 131 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
- PWN: 3905736