Jan Konstanty Zaremba
 | |||
 kapitan piechoty | |||
| Data i miejsce urodzenia | 5 czerwca 1896 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | wiosna 1940 | ||
| Przebieg służby | |||
| Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
| Jednostki | |||
| Stanowiska | dowódca kompanii | ||
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
| Odznaczenia | |||
      | |||
| |||
Jan Konstanty Zaremba (ur. 5 czerwca 1896 w Hołowczycach, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 5 czerwca 1896 w majątku Hołowczyce k. Mozyrza, w rodzinie Mieczysława i Marii z domu Obniska[1]. Po ukończeniu gimnazjum i zdaniu matury zaczął studia na politechnice w Rydze. W 1916 powołany do armii rosyjskiej. Ukończył szkołę oficerską w Moskwie. W lipcu 1917 roku wstąpił do tworzonego na Białorusi I Korpusu Polskiego i został przydzielony do Legii Oficerskiej. Po rozbrojeniu przez Niemców I Korpusu w końcu maja 1918 rozpoczął studia na politechnice w Kijowie.
W lutym 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Po ukończeniu szkoły oficerskiej w Warszawie i kursu technicznego w Modlinie został mianowany podporucznikiem i przydzielony do kompanii technicznej 5 pułku piechoty Legionów. Pełnił obowiązki młodszego oficera, a następnie dowódcy tej kompanii. Walczył na wojnie z bolszewikami.
W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 5157. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W latach 1922–1925 był oficerem rezerwy 78 pułku piechoty w Baranowiczach[2][3]. W 1925 roku ponownie został powołany do służby czynnej i awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 marca 1925 roku w korpusie oficerów piechoty. W 1928 roku pełnił służbę w 78 pułku piechoty[4]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony z 78 pp do Korpusu Ochrony Pogranicza i przydzielony do batalionu KOP „Słobódka” na stanowisko dowódcy kompanii odwodowej[5][6][7]. 29 kwietnia 1933 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 123. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. Po przeniesieniu z KOP do 1939 roku pełnił służbę w 19 pułku piechoty we Lwowie.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[9]. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4816[1] – 1921[11]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[12]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 14 października 1934 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”[13]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[12]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[12]
- Państwowa Odznaka Sportowa[14]
- Odznaka pamiątkowa 5 pułku piechoty Legionów[14]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[15]
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 350, 535.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 306, 473.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 92, 271.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 118.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 104, 909.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 82.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 29 kwietnia 1933, s. 116.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 331.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3393 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1607)
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 238, poz. 297.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1 foto.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 244.
Bibliografia
- Jan Konstanty Zaremba. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.57-4838 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-28].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
