Jan Roskosz
 | |
 kapitan | |
| Data i miejsce urodzenia | 4 czerwca 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 15 lipca 1964 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1917–1927 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
     | |
Jan Roskosz (ur. 4 czerwca 1896 w Ciechomicach, zm. 15 lipca 1964 w Lille) – kapitan Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 4 czerwca 1896 w ówczesnym powiecie gostynińskim guberni warszawskiej, w rodzinie Wawrzyńca i Bronisławy z Wilickich[1][2]. W 1908 wraz z rodzicami wyemigrował do USA. Absolwent gimnazjum w Cambridge Springs. Od 1917 ochotnik w armii kanadyjskiej w Toronto. 5 marca 1918 w randze podporucznika był szefem transportu polskich ochotników do Armii Polskiej we Francji. Po przybyciu w 5 pułku szkolnym. W czerwcu 1919 przyjechał do Polski. Z 48 pułkem piechoty brał udział w walkach na frontach wojny polsko–bolszewickiej.
Szczególnie zasłużył się 22 września 1920 "podczas walki nad Muchowcem pod wsią Łuszczyki na czele plutonu brawurowym atakiem przeprawił się przez rzekę"[2]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari[3].
W latach 1923–1924 pozostawał w stanie nieczynnym. Następnie służył w 30 pułku piechoty w Warszawie. Z dniem 31 marca 1927 został przeniesiony w stan spoczynku[4]. Od 1930 zamieszkał we Francji. Od 1940 żołnierz w Polskich Siłach Zbrojnych. 26 czerwca 1944 awansowany do stopnia kapitana. W 1947 przeniesiony do rezerwy. Zmarł 15 lipca 1964 w Lille i tam też został pochowany.
Był żonaty z Olimpią Tomaszewską, z którą miał syna Jerzego Kazimierza (ur. 1925)[1][2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2230[2][3] – 17 maja 1921[5][6]
- Medal Niepodległości – 27 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[7][8][9][2]
- Krzyż Żołnierzy Polskich z Ameryki[1]
- Odznaka za Rany i Kontuzje z trzema gwiazdkami[1]
- Medal Zwycięstwa[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e Jan Roskosz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.61-5163 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-14].
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 125.
- ↑ a b Galicz 1928 ↓, s. 24.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 18 lutego 1927, s. 55.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921, s. 992.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-14].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-14].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-14].
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Kazimierz Galicz: Zarys historji wojennej 48-go Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
