Jan Zahradníček

Jan Zahradníček (ur. 17 stycznia 1905 w Mastníkach, koło Trebiczy, zm. 10 października 1960 w Vlčatín koło Zdziar nad Sazawą, Czechosłowacja) – czeski poeta i antykomunista^[1][2][3].

Studiował literaturę i komparystykę na Uniwersytecie Karola w Pradze. Od 1936 r. mieszkał w Uhřínovie i tam zajmował się przekładami i pisaniem poezji. Od 1940 r. do 1948 r. wydawał w Brnie miesięcznik Akord a od 1945 r. prowadził wydawnictwo Brněnské tiskarny.

W czerwcu 1951 r. aresztowany przez StB i skazany na 13 lat więzienia w procesie intelektualistów katolickich za działalność antysocjalistyczną i „propagowanie najbardziej reakcyjnych poglądów Watykanu”. Ojciec czwórki dzieci. Podczas uwięzienia w 1956 r. jego dwie córki śmiertelnie zatruły się grzybami. Zmarł wkrótce po uwolnieniu z więzienia.

W 1991 roku został pośmiertnie odznaczony Orderem Tomáša Garrigue Masaryka II klasy^[4].

Publikacje

• 1930 − Kuszenie śmierci
• 1931 − Powrót
• 1933 − Żurawie
• 1935 − Spragnione lato
• 1937 − Powitanie Słońca
• 1940 − Transparenty
• 1945 − Pod biczem miłości
• 1945 − Psalm z roku 42
• 1946 − Święty Wacław
• 1946 − Stary kraj
• 1947 − La Saletta
• 1949 − Chusta Weroniki
• 1951 − Znaki mocy
• 1969 − Cztery lata (wydane w Kanadzie)
• 1970 − Dom strachu (wydane w Kanadzie)

Przypisy

Bibliografia

• Radovan Zejda, Był poetą! Życie i dzieło Jana Zahradníčka, 2004, ISBN 80-7323-077-1.
• Aleksandra Pająk, Poezja więzienna Jana Zahradnićka (Dům Strach i Čtyri léta).

Linki zewnętrzne

• Jan Zahradníček: Wiersze. Tłumaczył z czeskiego Franciszek Nastulczyk. kwartalnik-pobocza.pl. [dostęp 2017-11-15]. (pol.).