Janko Vukotić
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 18 lutego 1866 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 lutego 1927 | ||
| 7. premier Czarnogóry | |||
| Okres | |||
| Poprzednik | Mitar Martinović | ||
| Następca | Milo Matanović | ||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| |||
Janko Vukotić, cyr. Јанко Вукотић (ur. 18 lutego 1866 w Čevie, zm. 4 lutego 1927 w Belgradzie) – czarnogórski generał w okresie wojen bałkańskich i I wojny światowej, premier rządu czarnogórskiego w latach 1913–1915, ojciec Vasiliji Vukotić.
Życiorys
Ukończył akademię wojskową w Modenie. W 1908 został wysłany jako specjalny przedstawiciel Czarnogóry na rozmowy z serbskimi oficerami odnośnie do wspólnych działań przeciwko Turcji Osmańskiej. Został zatrzymany w Zagrzebiu przez policję austro-węgierską. Miał wtedy stwierdzić, że jeśli po raz kolejny wkroczy na terytorium Austro-Węgier to tylko z szablą w ręku[2]. W 1910 został mianowany dowódcą 1 dywizji piechoty armii czarnogórskiej. W czasie I wojny bałkańskiej kierował operacjami armii czarnogórskiej w Sandżaku, a następnie objął funkcję szefa sztabu armii.
W styczniu 1916 dowodził oddziałami czarnogórskimi, które odniosły zwycięstwo nad armią austro-węgierską w bitwie pod Mojkovacem. 25 stycznia 1916, w imieniu Czarnogóry podpisał rozejm z Austro-Węgrami, a następnie trafił do niewoli.
Miał syna Wukaszina i córkę o imieniu Wasilija.
Był odznaczony Orderem Gwiazdy Jerzego Czarnego i Orderem Daniły I. W marcu 1997 w centrum Mojkovaca odsłonięto gigantyczny pomnik Vukoticia.
Przypisy
- p
- d
- e
| Księstwo Czarnogóry (1852−1910) |
|
|---|---|
| Królestwo Czarnogóry (1910−1918)[A] |
|
| Republika Czarnogóry (od 2006)[B] |
|
- ↑ W 1918 roku przyłączone do Królestwa SHS
- ↑ Od 1992 roku w ramach Federalnej Republiki Jugosławii; od 2006 roku niepodległa
