Jerzy Hojarczyk
major intendent | |||
Data i miejsce urodzenia | 10 kwietnia 1894 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 5 stycznia 1951 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1914–1945 | ||
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier | ||
Formacja | Legiony Polskie | ||
Jednostki | 1 Pułk Piechoty | ||
Stanowiska | kierownik referatu | ||
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
Odznaczenia | |||
|
Jerzy Mieczysław Hojarczyk, ps. „Biały” (ur. 10 kwietnia 1894 w Wieliczce, zm. 5 stycznia 1951[1]) – major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Był synem Jana – urzędnika magistratu w Wieliczce, i Stefanii z Bretschneiderów. Od roku 1904 uczęszczał do gimnazjum w Podgórzu a następnie do III Gimnazjum w Krakowie gdzie w 1912 zdał maturę[2]. Został studentem prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1912–1914 był członkiem Związku Strzeleckiego w Wieliczce.
7 sierpnia 1914 znalazł się jako sierżant w grupie 37 członków Związku Strzeleckiego włączonego w skład 1 kompanii V batalionu I Brygady Legionów Polskich. 25 grudnia 1914 został poważnie ranny w obie ręce i bark w bitwie pod Łowczówkiem. Od 26 grudnia 1914 do 17 marca 1917 znajdował się w rosyjskiej niewoli w obozie jenieckim w Samarze. Po powrocie najpierw w macierzystej jednostce a następnie od 17 listopada 1918 jako kapitan w 5 pułku piechoty.
1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w baonie zapasowym 5 pp Leg., a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr 1 w Warszawie-Powązkach[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 137. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy, a jego oddziałem macierzystym był nadal WOZG Nr 1[4]. W następnych latach pełnił służbę w 1 Okręgowym Szefostwie Intendentury w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr 1[5][6]. W latach 1928–1934 pełnił służbę w 2 Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Lublinie[7][8]. W grudniu 1934 roku został przeniesiony do Szefostwa Intendentury Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko kierownika referatu[9]. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów intendentów[10]. Od 15 listopada 1935 obowiązki służbowe łączył ze społeczną funkcją skarbnika Okręgu Lubelskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej[11]. W 1939 roku pełnił służbę w Departamencie Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisku kierownika referatu zaopatrzenia Wydziału Kwaterunkowego[12]. W tym samym roku opublikował pracę Związki Strzeleckie w obwodzie wielickim 1912–1914.
We wrześniu 1939 roku został internowany w Rumunii[13], a w marcu 1941 roku przekazany Niemcom i osadzony w Oflagu VI E Dorsten. 17 września następnego roku został przeniesiony do Oflagu VI B Dössel[14] .Tu w 1947 roku dostał wylewu krwi do mózgu. Tego jeszcze roku powrócił do Polski zmarł w 1951[15].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[16] nr 6572
- Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)[17]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (18 lutego 1939)[18]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[19][20]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka za Rany i Kontuzje
- Odznaka „Za wierną służbę”
Przypisy
- ↑ data śmierci w Bazie Nekrologów Warszawskich
- ↑ lista absolwentów 1883–1939
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 488, 653, tu jako Jerzy Ezechiel Hojarczyk-Biały.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 382.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 78, 1277, 1317.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 42, 1160, 1198.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 774, 790.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 316, 456.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 270.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 72.
- ↑ Sprawozdanie Okręgu Lubelskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej w Lublinie za Rok 1935 wyd. Lublin 1936 s.6
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 440.
- ↑ Jadwiga Duda, W 90-tą rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości (1918–2008) udział Wieliczan w walce o niepodległość [w:] „Biuletyn Wielicki”, z. 76, wyd. 2008, s. 13.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Lilianna Lipka, Legioniści w niewoli, [w:] „Kurier Tuchowski” nr 12 (86), wyd. grudzień 2019, s. 8–9.
- ↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 81.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 316.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jerzy Hojarczyk. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-11)].
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2019-05-11].