Jerzy Nadolski
pułkownik lekarz | |
Data i miejsce urodzenia | 11 października 1885 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1914–1940 |
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
Formacja | Legiony Polskie |
Jednostki | 2 Pułk Piechoty, 3 Pułk Piechoty, 8 Szpital Okręgowy |
Stanowiska | komendant szpitala okręgowego |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Jerzy Nadolski (ur. 11 października 1885 w Sannikach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – pułkownik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Stanisława i Zofii z Kubickich. Był ojcem profesora Andrzeja Nadolskiego (1921–1993). W 1914 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego i uzyskał dyplom doktora nauk medycznych. W latach 1914–1917 służył w Legionach Polskich. Jako lekarz pułkowy z 2 pułkiem Legionów odbył kampanię karpacką i bukowińską. Od 1916 przeniesiony do 3 pułku piechoty. 29 września 1914 awansował do stopnia podporucznika, 13 listopada 1914 na porucznika, a 1 grudnia 1916 na kapitana[1]. Do 6 czerwca 1916 roku był szefem sanitarnym w c. i k. Komendzie Grupy Polskich Legionów, a następnie lekarzem 3 kompanii uzupełniającej w Dęblinie.
Od 1 listopada 1918 w WP, został lekarzem kursu wyszkolenia artylerii w Garwolinie. Od 1919 został komendantem pociągu szpitalnego nr 5 a od 1 października 1918 r, szefem sanitarnym 5 Dywizji Piechoty. Po wojnie został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 81. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Szefostwie Sanitarnym Dowództwa Okręgu Korpusu nr V w Krakowie, pozostając na ewidencji V batalionu sanitarnego[2][3]. W 1928 praktykował w 5 Szpitalu Okręgowym w Krakowie[4]. W lipcu 1929 został wyznaczony na stanowisko komendanta 8 Szpitala Okręgowego w Toruniu[5]. 18 lutego 1930 awansował do stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 2. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. W czerwcu 1930 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu nr V w Krakowie na stanowisko szefa sanitarnego[6][7]. W 1934 został szefem sanitarnym Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie przy ulicy Przejazd 15. Mieszkał w Warszawie przy ulicy Cieszkowskiego 3[8]. W 1937 został wyznaczony na stanowisko komendanta Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego imienia Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego w Warszawie, który 28 sierpnia 1938 został przekształcony w Akademię Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego. Pełnił funkcję przewodniczącego komitetu redakcyjnego czasopisma „Kultura Fizyczna”, od 1937 „Wychowanie Fizyczne”.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 był szefem szpitali wojskowych w rejonie Chełma i Łucka. Po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Znajduje się w Wykazie, poz. 2337. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7491
- Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[10]
- Krzyż Walecznych[11] (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[12]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża II stopnia (1935)[13]
- Złoty Krzyż Zasługi Wojskowej z koroną na wstędze (Austro-Węgry)
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis (Austro-Węgry)
- Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (Watykan, 1937)[14][15]
- Order Krzyża Białego Związku Obrony III klasy (Estonia, 1934)[16]
Zobacz też
- generałowie i admirałowie II Rzeczypospolitej
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich ... s. 53.
- ↑ Rocznik oficerski 1923 s. 94, 1150, 1198.
- ↑ Rocznik oficerski 1924 s. 52, 1043, 1079.
- ↑ Rocznik oficerski 1928 s. 710, 725.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 6 lipca 1929 r. s. 204.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 18 czerwca 1930 r. s. 219.
- ↑ Rocznik oficerski 1932 s. 321, 467.
- ↑ Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski ... s. 1163, 1317.
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
- ↑ Kronika. Krzyże Walecznych. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 28 z 5 lutego 1921.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu wiedzy lekarskiej i lecznictwa w wojsku”.
- ↑ Polski Czerwony Krzyż. Sprawozdanie za 1935. Warszawa: 1936, s. 12.
- ↑ „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 39, Nr 2 z 11 listopada 1937. Ministerstwo Spraw Wojskowych.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 2 z 11 listopada 1937 r., s. 39.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 13/1934, s. 231
Bibliografia
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917.
- Lista starszeństwa korpusu oficerów sanitarnych [w:] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 31.01.1934 r.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego, Departament Zdrowia Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa czerwiec 1934.
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Jędrzeja Tucholskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2.
- Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936.
- Maria Magdalena Blombergowa. Uczeni polscy rozstrzelani w Katyniu, Charkowie i Twerze. „Analecta”, s. 51-52, R. 9 Z. 2 (18) / 2000.
- Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- https://www.ogrodywspomnien.pl/index/showd/14549
- http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/6564
- VIAF: 432146094148100330241
- PLWABN: 9810599155205606