Jolanta Tarasiuk
| Data urodzenia | 6 listopada 1961 |
|---|---|
| Profesor nauk biologicznych | |
| Specjalność: biochemia leków | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1989 – nauki chemiczne |
| Habilitacja | 2000 – biocehmia |
| Profesura | 8 czerwca 2006 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Stanowisko | profesor zwyczajny |
| Odznaczenia | |
  | |
Jolanta Tarasiuk (ur. 6 listopada 1961[1]) – polska inżynier chemik, specjalistka w zakresie biochemii, profesor nauk biologicznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Szczecińskiego.
Życiorys
Absolwentka liceum ogólnokształcącego w Nidzicy (1979)[2]. W 1984 ukończyła studia na Politechnice Gdańskiej, uzyskując tytuł magistra inżyniera. Doktoryzowała się w 1989 na uczelni macierzystej na podstawie rozprawy Badanie mechanizmów generowania wolnych rodników tlenowych przez związki przeciwnowotworowe z grupy antrachinonów, której promotorem był prof. Edward Borowski. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskała w 2000 w Instytucie Chemii Bioorganicznej PAN w oparciu o pracę pt. Badania mechanizmów odpowiedzialnych za toksyczność pochodnych i analogów antrachinonu oraz za ich aktywność wobec komórek nowotworowych o oporności wielolekowej[3]. Tytuł naukowy profesora nauk biologicznych otrzymała 8 czerwca 2006[4].
Zawodowo związana z Uniwersytetem Szczecińskim, na którym doszła do stanowiska profesora zwyczajnego (2008). W 2001 została kierownikiem Katedry Biochemii na Wydziale Nauk Przyrodniczych, a później Wydziale Biologii US[1]. Pracowała także na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej[3].
Opublikowała ponad 120 prac[1], wypromowała sześciu doktorów[3]. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in. biochemię nowotworów, chemioterapię molekularną i oporność wielolekową komórek nowotworowych. Przebywała na stażach we Francji (ośmiokrotnie w latach 1983–2001, w tym w 1990 na etacie wykładowcy na Uniwersytecie Paris-Nord), brała udział w międzynarodowych projektach badawczych, była kierowniczką projektów krajowych oraz ekspertką NCN i NCBiR[2].
Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (2000)[5] i Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (2008)[2].
Przypisy
- ↑ a b c Krzysztof Pikoń, Agnieszka Sokołowska: Złota księga nauk przyrodniczych 2017. Wyd. 2. Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2017, s. 469. ISBN 978-83-942601-7-0.
- ↑ a b c Prof. dr hab. Jolanta Tarasiuk. wb.usz.edu.pl. [dostęp 2018-06-22].
- ↑ a b c Prof. dr hab. inż. Jolanta Tarasiuk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-06-22] .
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 47, poz. 502
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 33, poz. 683
