Karl Ziegler
Państwo działania | Niemcy | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 26 listopada 1898 | ||
Data i miejsce śmierci | 11 sierpnia 1973 | ||
profesor nauk chemicznych | |||
Specjalność: chemia nieorganiczna | |||
Alma Mater | Uniwersytet w Marburgu | ||
Nauczyciel akademicki | |||
Uczelnia | Uniwersytet w Heidelbergu | ||
Nagrody | |||
|
Karl Ziegler (ur. 26 listopada 1898 w Helsa k. Kassel, zm. 11 sierpnia 1973 w Mülheim an der Ruhr) – niemiecki chemik, laureat Nagrody Nobla z dziedziny chemii w roku 1963 za odkrycia i prace dotyczące związków metaloorganicznych i ich zastosowania jako katalizatorów polimeryzacji.
W latach 1916–1920 studiował chemię na Uniwersytecie w Marburgu.
W latach 1928–1936 był profesorem uniwersytetu w Heidelbergu, w latach 1936–1945 – uniwersytetu w Halle. W 1943–1969 był dyrektorem Max-Planck-Institut für Kohlenforschung (instytut badania węgla) w Mülheim an der Ruhr.
Prowadził badania w dziedzinie związków metaloorganicznych (głównie związki glinoorganiczne). Otrzymał tetraetyloołów, stosowany przez długi czas jako dodatek antystukowy do benzyny. W 1953 zastosował związki metaloorganiczne jako katalizatory polimeryzacji. Opracował metodę otrzymywania polietylenu niskociśnieniowego z zastosowaniem tytanoorganicznych pochodnych chlorku glinu.
W 1963 otrzymał Nagrodę Nobla (wspólnie z Giulio Natta) za innowacje w technologii polimerów.
Bibliografia
- Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger: Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna. Warszawa: 1969.
- Beata Tarnowska (red.): Nagrody Nobla, Leksykon PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13393-7.
Linki zewnętrzne
- Karl Ziegler – Biografia
- Karl Ziegler – Biografia
- p
- d
- e
- PWN: 4001349
- Britannica: biography/Karl-Ziegler
- Universalis: karl-waldemar-ziegler
- БРЭ: 4676908
- NE.se: karl-ziegler
- SNL: Karl_Ziegler
- VLE: karl-ziegler
- Catalana: 0073310
- DSDE: Karl_Ziegler
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 67225
- Scopus: 23079335100