Kawiarnia : Historia, Zobacz też, Przypisy, Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

Kawiarnia

Ten artykuł od 2017-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kawiarnia – lokal gastronomiczny będący przede wszystkim miejscem spotkań towarzyskich. Podawane są tam głównie napoje i dania deserowe, głównie kawa, zazwyczaj również: ciastka, lody, herbata, czy wino. Może prowadzić działalność rozrywkową^[1].

Historia

W Europie najpierw kawiarnie (kafehauzy) pojawiły się w Turcji – pierwsza w 1457 roku w Stambule. W Londynie kawiarnie pojawiły się w połowie XVII wieku i stały się szybko popularne. John Fothergill uważał, że wprowadzenie kawy wpłynęło na liczbę bólów głowy. W 1675 roku Karol II Stuart próbował zamknąć kawiarnie ze względów politycznych (traktując je jako „akademie buntu”: seminaries of sedition).

W Ameryce pierwsza kawiarnia rozpoczęła działalność w roku 1670 w Bostonie. Pierwszą kawiarnią w Austrii była kawiarnia Kulczyckiego w Wiedniu, założona po wiktorii wiedeńskiej, w 1683^[2].

Pierwsza polska kawiarnia powstała w Warszawie, w okolicach Ogrodu Saskiego, w roku 1724, za panowania Augusta II Mocnego. Kawiarnia zbankrutowała, ponieważ warszawiacy z początku nie chcieli pić kawy w miejscach publicznych. Dopiero kolejna, otwarta w 1763 na Rynku Starego Miasta, zyskała popularność.

Zobacz też

Przypisy

↑ Praca zbiorowa: Kucharz gastronom. Warszawa: Wydawnictwo przemysłu lekkiego i spożywczego, 1968, s. 42.
↑ Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Państwowy Instytut Wydawniczy, 1991, s. 475. ISBN 83-06-02157-6.