Kazimierz Topoliński
tytularny generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | 23 kwietnia 1878 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 24 września 1959 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1899–1928 |
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
Jednostki | 19 Pułk Piechoty Odsieczy Lwowa |
Stanowiska | dowódca batalionu piechoty |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
|
Kazimierz Topoliński (ur. 23 kwietnia 1878 w Brodach, zm. 24 września 1959 w Krakowie) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Kazimierz Topoliński urodził się 23 kwietnia 1878 w Brodach, na terytorium ówczesnego Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Henryka i Marii Grosser[1]. Wykształcenie zdobył w sześcioklasowym gimnazjum w Krakowie, a w latach 1896–1899 w korpusie kadetów. Od 1899 do 1918 pełnił zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii. W jej szeregach walczył w czasie I wojny światowej. Był trzykrotnie ranny.
Od 9 grudnia 1918 roku dowodził batalionem w 19 pułku piechoty. Formalnie został przyjęty do Wojska Polskiego dekretem Naczelnego Wodza z 5 czerwca 1919 roku z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1918 roku[2]. Następnie pełnił służbę w 37 pułku piechoty. W okresie od 2 lipca do 7 sierpnia 1919 dowodził 39 pułkiem piechoty Strzelców Lwowskich, a od 5 grudnia 1919 do 15 stycznia 1925 dowodził 10 pułkiem piechoty[3]. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika z dniem 1 kwietnia 1920, w piechocie, w „grupie byłej armii austro-węgierskiej”[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 82. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5][6]. 15 stycznia 1925 został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 22 Dywizji Piechoty Górskiej w Przemyślu[7]. Z dniem 30 kwietnia 1928 został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu pułkownika. Na emeryturze zamieszkał w Krakowie[8]. W 1934, w „Roczniku Oficerskim Rezerw” figurował jako tytularny generał brygady[9]. Zmarł 24 września 1959 w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera PAS 64-płd-po lewej Kudasiewiczów)[10][11].
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)[12],
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy 1921)[13],
- Krzyż za Obronę Śląska Cieszyńskiego II klasy (2 października 1919)[14][15],
- Medal Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego[16].
Przypisy
- ↑ Wysocki 1997 ↓, s. 125.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 66 z 14 czerwca 1919 roku, poz. 2082.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 49, 921.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 czerwca 1920 r., Nr 23, s. 498.
- ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 152, 396.
- ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 145, 339.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 18 stycznia 1925 r., Nr 6, s. 26.
- ↑ Rocznik oficerski 1928, s. 887. W 1928 w dalszym ciągu figurował w ewidencji wojskowej, jako pułkownik.
- ↑ Rocznik oficerski rezerw 1934, s. 322.
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2020-05-07] .
- ↑ Wojenne losy generalicji polskiej, Twoje forum o wojnach światowych.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2864 z 13 kwietnia 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 16, poz. 558)
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2030 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1612)
- ↑ Franciszek Ksawery Latinik: Walka o Śląsk Cieszyński w r. 1919. Cieszyn: P. Mitręga, 1934, s. 143. [dostęp 2020-05-07].
- ↑ Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 12.
- ↑ Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 40.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Roczniki oficerskie 1923, 1924 i 1928.
- Rocznik oficerski rezerw 1934.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
- PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
- Wiesław Wysocki: 10 Pułk Piechoty 1918-1939. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Volumen”, 1997. ISBN 83-86857-64-1.