Kevin De Bruyne

Kevin De Bruyne
Ilustracja
Kevin De Bruyne (2018)
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1991
Drongen

Wzrost

181 cm[1]

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Manchester City

Numer w klubie

17

Kariera juniorska
Lata Klub
1997–1999 KVV Drongen
1999–2005 KAA Gent
2005–2008 KRC Genk
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2008–2012 KRC Genk 84 (14)
2012–2014 Chelsea 3 (0)
2012 → KRC Genk (wyp.) 13 (2)
2012–2013 → Werder Brema (wyp.) 33 (10)
2014–2015 VfL Wolfsburg 52 (13)
2015– Manchester City 372 (99)
W sumie: 557 (138)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008–2009  Belgia U-18 7 (1)
2009  Belgia U-19 10 (1)
2010  Belgia U-21 2 (0)
2010–  Belgia 99 (26)
W sumie: 118 (28)
  1. Aktualne na: 12 sierpnia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 28 marca 2023.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
III miejsce Rosja 2018 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Kevin De Bruyne (wym. [ˈkɛvɪn də ˈbrœnə], ur. 28 czerwca 1991 w Drongen) – belgijski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika w angielskim klubie Manchester City. Uczestnik Mistrzostw Świata 2014, 2018 i 2022 oraz Mistrzostw Europy 2016 i 2020.

De Bruyne rozpoczął swoją karierę w Genk, gdzie był podstawowym graczem, gdy wygrali ligę belgijską. W 2012 dołączył do Chelsea, gdzie nie był często wykorzystywany, a następnie wypożyczony do Werderu Brema. W 2014 podpisał kontrakt z Wolfsburgiem za 18 milionów funtów. Stał się tam jednym z najlepszych graczy Bundesligi i to, że klub wygrał Puchar Niemiec w 2015 to w dużej mierze jego zasługa. Latem 2015 roku De Bruyne dołączył do Manchesteru City za rekordowe 54 miliony funtów. Od tego czasu zdobył cztery tytuły Premier League, pięć Pucharów Ligi i Puchar Anglii. W sezonie 2017/2018 odegrał znaczącą rolę w ustanowieniu rekordu Manchesteru City, który stał się jedyną drużyną Premier League, która zdobyła 100 punktów w jednym sezonie. W sezonie 2019/2020 De Bruyne ustanowił rekord największej liczby asyst w sezonie i został wybrany najlepszym piłkarzem Premier League.

De Bruyne zadebiutował na arenie międzynarodowej w 2010. Był członkiem reprezentacji Belgii, kiedy dotarła do ćwierćfinałów zarówno na Mistrzostwach Świata 2014 jak i na Mistrzostwach Europy 2016 i 2020. Reprezentował Belgię również gdy ta wygrała mecz o 3. miejsce z Anglią na Mistrzostwach Świata 2018 i został powołany do FIFA World Cup Dream Team.

De Bruyne został czterokrotnie wybrany do składu sezonu Ligi Mistrzów UEFA a do męskiej drużyny światowej IFFHS, drużyny roku UEFA i drużyny roku ESM po trzy razy. Oprócz tego został wybrany do France Football World XI i do drużyny roku Bundesligi. Dwukrotnie zdobył także nagrodę Premier League Playmaker of the Season, dwukrotnie Piłkarza Roku PFA, Pomocnika Sezonu Ligi Mistrzów UEFA, Piłkarza Roku Bundesligi, Belgijskiego Sportowca Roku i Najlepszego Rozgrywającego Świata IFFHS.

Kariera klubowa

KRC Genk

De Bruyne rozpoczął swoją karierę w klubie KVV Drongen w 1997 roku. Siedem lat później dołączył do Genk. De Bruyne pierwszy mecz w barwach KRC Genk rozegrał 9 maja 2009 w przegranym 0:3 meczu z Charleroi[2]. 7 lutego 2010 De Bruyne strzelił swojego pierwszego gola w barwach Genk. Wydarzyło się to w wygranym 1:0 meczu ze Standard Liège[3]. W tym sezonie 2010/2011 w 33 występach strzelił 5 goli i zaliczył 16 asyst, a Genk został mistrzem Belgii[4]. W sezonie 2011/2012 w 28 spotkaniach strzelił 8 goli i asystował przy 14[5]. Udział w rozgrywkach ligowych zakończył z 8 golami w 28 występach.

Chelsea

31 stycznia 2012 ogłoszono transfer De Bruyne'a do Chelsea za kwotę 8 mln €[6]. Podpisał pięcioipółroczny kontrakt, ale został w Genku do końca sezonu[7]. 18 lipca 2012 De Bruyne zadebiutował w Chelsea w wygranym 4:2 meczu z Seattle Sounders. Zagrał również w pierwszej połowie przeciwko gigantowi Ligue 1 Paris Saint-Germain na Yankee Stadium w Nowym Jorku.

Werder Brema (wypożyczenie)

2 sierpnia 2012 ogłoszono, że De Bruyne zostanie wypożyczony do Werderu Brema na cały sezon[8]. 15 września 2012 strzelił pierwszego gola w barwach Werderu w przegranym 2:3 meczu z Hannover 96[9]. Sezon zakończył z 33 występami, strzelił 10 bramek i asystował 9 razy.

Powrót do Chelsea

Po udanym wypożyczeniu do Werderu Brema wrócił do Chelsea. Jose Mourinho zapewniał, że De Bruyne jest w planach Chelsea[10]. Niestety w przygotowaniach do sezonu doznał kontuzji, ale wyzdrowiał i zadebiutował w meczu z Hull City, w którym Chelsea wygrała 2:0[11].

VfL Wolfsburg

Kevin de Bruyne jako zawodnik Wolfsburga
Kevin de Bruyne jako zawodnik Manchesteru City

18 stycznia 2014, VfL Wolfsburg ogłosił zakup De Bruyne'a za 22 mln €[12]. Tydzień później zadebiutował w barwach Wolfsburga w przegranym 1:3 meczu z Hannoverem 96[13]. 12 kwietnia De Bruyne wywalczył zwycięstwo 4:1 w meczu z 1. FC Nürnberg strzelając dwie bramki[14].

De Bruyne strzelił swojego pierwszego gola w sezonie 2014/2015, 2 października 2014 w zremisowanym 1:1 meczu Ligi Europejskiej z Lille OSC[15]. 30 stycznia 2015 strzelił dwie bramki w meczu z Bayernem Monachium. VfL Wolfsburg wygrał 4:1 i było to pierwsza porażka Bayernu w lidze od kwietnia 2014[16]. Kevin De Bruyne zakończył sezon 2014/2015 z 34 występami 10 golami i rekordową liczbą asyst w Bundeslidze; zaliczył ich aż 21[17]. Wolfsburg zakończył sezon na drugim miejscu w lidze i zakwalifikował się do Ligi Mistrzów, a De Bruyne został uznany piłkarzem sezonu w Niemczech[18].

Na początku sezonu 2015/2016 VfL Wolfsburg pokonał Bayern Monachium w rzutach karnych.

Manchester City

30 sierpnia 2015 Manchester City ogłosił transfer de Bruyne'a. Angielski klub zapłacił za niego 74 mln € i transfer De Bruyne'a stał się najdroższym w historii Premier League[19][20]. Zadebiutował 12 września 2015 roku w wygranym 1:0 meczu z Crystal Palace. zastąpił kontuzjowanego Sergio Agüero w 25. minucie[21]. 19 września 2015 w meczu z West Ham United zdobył swojego pierwszego gola w barwach City, ale West Ham wygrał 2:1[22]. 2 października został nominowany do Złotej Piłki FIFA. Nominowani zostali też jego dwaj koledzy z drużyny: Sergio Agüero i Yaya Touré[23]. 18 dni później pojawił się na zmniejszonej liście nominowanych do Złotej Piłki[24]. 21 października De Bruyne w doliczonym czasie gry zdobył zwycięskiego gola w meczu Ligi Mistrzów z Sevillą. City wygrało mecz 2:1[25]. 17 stycznia podczas ligowego meczu z Crystal Palace, De Bruyne zanotował swoją 100 asystę w barwach Manchesteru City. Była to jednocześnie 76. asysta belgijskiego zawodnika w rozgrywkach Premier League, dzięki czemu znalazł się w dziesiątce najlepszych asystentów w historii ligi, dzieląc 10. pozycję z Teddym Sheringhamem[26]. 7 kwietnia 2021 roku belgijski pomocnik parafował nową umowę z Manchesterem City, która obowiązywać będzie do 2025 roku[27]. 11 maja 2022 w meczu ligowym z Wolverhampton Wanderers F.C. strzelił cztery gole[28].

Statystyki

Klubowe

(aktualne na 18 lutego 2023)
Klub Sezon Liga Puchar kraju Puchar ligi Europa Inne Razem
Liga Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
KRC Genk 2008/2009 Jupiler Pro League 2 0 0 0 2 0
2009/2010 Jupiler Pro League 35 3 2 0 2 0 1 0 40 3
2010/2011 Jupiler Pro League 32 5 0 0 3 1 0 0 35 6
2011/2012 Jupiler Pro League 28 8 1 0 6 0 1 0 36 8
Razem 97 16 3 0 11 1 2 0 113 17
Chelsea 2012/2013 Premier League 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
2013/2014 Premier League 3 0 0 0 3 0 3 0 9 0
Razem 3 0 0 0 3 0 3 0 0 0 9 0
Werder Brema (wyp.) 2012/2013 Bundesliga 33 10 1 0 34 10
VfL Wolfsburg 2013/2014 Bundesliga 16 3 2 0 18 3
2014/2015 Bundesliga 34 10 6 1 11 5 51 16
2015/2016 Bundesliga 2 0 1 1 1 0 4 1
Razem 52 13 9 2 11 5 1 0 73 20
Manchester City 2015/2016 Premier League 25 7 1 1 5 5 10 3 41 16
2016/2017 Premier League 36 6 5 0 1 0 7 1 49 7
2017/2018 Premier League 37 8 3 1 4 2 8 1 52 12
2018/2019 Premier League 19 2 4 2 5 2 4 0 0 0 32 6
2019/2020 Premier League 35 13 2 1 3 0 7 2 1 0 48 16
2020/2021 Premier League 25 6 3 1 4 0 8 3 40 10
2021/2022 Premier League 30 15 3 1 2 1 10 2 0 0 44 19
2022/2023 Premier League 23 4 1 0 2 0 4 0 1 0 31 4
Razem 230 61 22 7 26 10 58 12 2 0 338 90
Razem w karierze 415 100 35 9 29 10 83 18 5 0 567 137

Kariera reprezentacyjna

W barwach narodowych po raz pierwszy wystąpił 19 listopada 2008, kiedy to zagrał w reprezentacji do lat 18 w meczu z Holandią, w którym strzelił gola, przyczyniając się do zwycięstwa 3:0. W 2009 regularnie występował w kadrach U-18 i U-19 (jedyną bramkę zdobył w niej 13 listopada w wygranym 4:0 spotkaniu z Andorą). W reprezentacji seniorskiej zadebiutował 11 sierpnia 2010 w przegranym 0:1 pojedynku z Finlandią. Kevin De Bruyne był podstawowym zawodnikiem swojej reprezentacji na Mistrzostwach Świata rozgrywanych w Brazylii w 2014 oraz w Rosji w 2018, gdzie zdobył brązowy medal.

(aktualne na 1 grudnia 2022)

Reprezentacja Rok Mecze Gole
Belgia 2010 1 0
2011 1 0
2012 6 1
2013 11 3
2014 11 4
2015 8 4
2016 12 1
2017 8 0
2018 10 2
2019 6 4
2020 4 1
2021 10 3
2022 9 2
Łącznie 97 25

Sukcesy

KRC Genk

VfL Wolfsburg

Manchester City

Reprezentacyjne

Indywidualne

Wyróżnienia

Uwagi

Przypisy

  1. Kevin De Bruyne. premierleague.com. [dostęp 2016-07-30]. (ang.).
  2. Sporting Charleroi 3 – 0 Genk Team line-ups 09/05/2009 – Pro League – Goal.com [online], goal.com [dostęp 2016-01-23] .
  3. KRC Genk vs. Standard de Liège 1 - 0, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2016-01-23] .
  4. Genk clinch third Belgian title with Liege draw [online], Reuters UK [dostęp 2016-01-23]  (ang.).
  5. BenjaminB. Strack-Zimmermann BenjaminB., Kevin De Bruyne [online], national-football-teams.com [dostęp 2016-01-23]  (ang.).
  6. Genk confirm De Bruyne sale [online], Sky Sports [dostęp 2016-01-23] .
  7. Chelsea capture Genk's De Bruyne [online], BBC Sport [dostęp 2016-01-23] .
  8. Chelsea send £7m youngster De Bruyne to Werder Bremen on season-long loan [online], Mail Online [dostęp 2016-01-23] .
  9. Huszti is hero and villain [online], Sky Sports [dostęp 2016-01-23] .
  10. De Bruyne to fight for Chelsea place [online], ESPNFC.com [dostęp 2016-01-23] .
  11. Daniel Taylor at StamfordD.T.S. Bridge Daniel Taylor at StamfordD.T.S., José Mourinho enjoys stylish return as Chelsea cruise against Hull, „The Guardian”, 18 sierpnia 2013, ISSN 0261-3077 [dostęp 2016-01-23]  (ang.).
  12. PressP. Association PressP., Chelsea sell Kevin De Bruyne to Wolfsburg, „The Guardian”, 18 stycznia 2014, ISSN 0261-3077 [dostęp 2016-01-23]  (ang.).
  13. Team News: De Bruyne straight in for Wolfsburg [online], Sports Mole [dostęp 2016-01-23] .
  14. Wolfsburg-Nurnberg [online], www.whoscored.com [dostęp 2016-01-23] .
  15. m, UEFA Europa League 2014/15 – History – Wolfsburg-LOSC – UEFA.com [online], Uefa.com [dostęp 2016-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-03] .
  16. Wolfsburg 4-1 Bayern Munich [online], BBC Sport [dostęp 2016-01-23] .
  17. 'Kevin De Bruyne is off to Man City' says Wolfsburg director Klaus Allofs [online], ESPNFC.com [dostęp 2016-01-23] .
  18. De Bruyne is Speler van het Jaar volgens de Duitse journalisten [online], sporza [dostęp 2016-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-07-16] .
  19. Kevin De Bruyne signs for City [online], Manchester City FC [dostęp 2016-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-31] .
  20. Man City sign De Bruyne for £55m [online], BBC Sport [dostęp 2016-01-23] .
  21. Crystal Palace 0-1 Manchester City [online], BBC Sport [dostęp 2016-01-23] .
  22. Manchester City vs West Ham United: as it happened [online], Telegraph.co.uk [dostęp 2016-01-23] .
  23. AnthonyA. Jepson AnthonyA., Ballon d'Or shortlist: Eight Manchester-based players in running for award [online], men [dostęp 2016-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-23] .
  24. Ballon d'Or 23-man shortlist named [online], BBC Sport [dostęp 2016-01-23] .
  25. Daniel Taylor at the EtihadD.T.t. E. Stadium Daniel Taylor at the EtihadD.T.t. E., Kevin De Bruyne’s late strike earns Manchester City victory over Sevilla, „The Guardian”, 21 października 2015, ISSN 0261-3077 [dostęp 2016-01-23]  (ang.).
  26. MCFC89, Kevin De Bruyne z 100 asystą w barwach Manchesteru City [online] [dostęp 2021-01-18]  (pol.).
  27. MCFC89, OFICJALNIE: Kevin De Bruyne w Manchesterze City do 2025 roku [online], Manchester City – polska strona fanów The Citizens – ManchesterCity.pl, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-07]  (pol.).
  28. Wolverhampton - Manchester City: wynik i relacja - Premier League - Eurosport [online], tvn24.pl [dostęp 2024-04-23]  (pol.).
  29. Radosław Przybysz: Drużyna roku IFFHS. Są w niej Lewandowski, Messi i Ronaldo. sport.tvp.pl, 2021-12-07. [dostęp 2021-12-08]. (pol.).
  30. IFFHS MEN’S WORLD TEAM OF THE YEAR 2021. iffhs.com, 2021-12-07. [dostęp 2021-12-08]. (ang.).
  31. IFFHS MEN’S UEFA TEAM OF THE YEAR 2021. iffhs.com, 2021-12-22. [dostęp 2021-12-22]. (ang.).
  32. Piotr Jawor: Ale wyróżnienie Lewandowskiego! Trafił do elitarnego grona. sport.interia.pl. [dostęp 2022-05-25]. (pol.).
  33. Sebastian Kowalski: XI roku FIFA jest... dziwna. Lewandowski w doborowym towarzystwie. sport.pl, 2022-01-17. [dostęp 2022-01-17]. (pol.).
  34. Jakub Kłyszejko: Robert Lewandowski znalazł się w najlepszej jedenastce 2021 roku francuskiego dziennika "L'Equipe". sport.tvp.pl, 2022-01-04. [dostęp 2022-01-04]. (pol.).

Bibliografia

  • Kevin De Bruyne w bazie National Football Teams (ang.)
  • Kevin De Bruyne w bazie Soccerbase (ang.)
  • Kevin De Bruyne w bazie Fussballdaten.de (niem.)
  • Kevin De Bruyne w bazie Voetbalkrant.com (niderl.)
  • Kevin De Bruyne w bazie BelgianFootball.be (niderl.)
  • Kevin De Bruyne, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-18] .
  • p
  • d
  • e
  • Aktualny na dzień 14 września 2023
  • p
  • d
  • e
Składy reprezentacji Belgii
  • p
  • d
  • e
Skład reprezentacji Belgii na finałach Ligi Narodów UEFA 2021
  • p
  • d
  • e
Piłkarz roku Premier League
  • p
  • d
  • e
Najlepszy piłkarz roku w Anglii (PFA)
  • p
  • d
  • e
Sportowcy roku Belgii
Mężczyźni
Kobiety
Zespoły
Talenty
Paraolimpijczycy
  • 2010 Sven Decaesstecker
  • 2011 Wim Decleir
  • 2012 Marieke Vervoort
  • 2013 Joachim Gérard
  • 2014 Michèle George
  • 2015 Marieke Vervoort
  • 2016 Laurens Devos
  • 2017–2018 Peter Genyn
  • 2019–2021 Joachim Gérard
  • 2022 Michèle George
Trenerzy
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
  • БРЭ: 5467482
  • SNL: Kevin_De_Bruyne