Konstantin Leontjew

Konstantin Leontjew
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1831
Kudinowo

Data i miejsce śmierci

12 listopada 1891
Siergijew Posad

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Dziedzina sztuki

medycyna, literatura

Multimedia w Wikimedia Commons

Konstantin Nikołajewicz Leontjew (ur. 19 stycznia?/31 stycznia 1831 w Kudinowie, zm. 31 października?/12 listopada 1891 w Sergijewym Posadzie) – rosyjski filozof, pisarz, lekarz i dyplomata.

Życiorys

Pochodził z rodziny arystokratycznej[1]. W 1854 ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Moskiewskim i w czasie wojny krymskiej służył jako lekarz polowy. Podjął w tym czasie również aktywność literacką, publikując swoje opowiadania i powieści w prasie popularnej. Od 1863 do 1871 był sekretarzem ambasady rosyjskiej na Krecie[2]. Służbę dyplomatyczną porzucił w 1871 wskutek kryzysu duchowego: ciężko chory, w modlitwie obiecał poświęcić w razie wyzdrowienia życie Bogu. Po odzyskaniu zdrowia przebywał kolejno w klasztorach Athosu, monasterze św. Mikołaja na Ugrieszy, monasterze św. Jerzego w Mieszczowsku oraz w Pustelni Optyńskiej. Tam 23 sierpnia 1891, ponownie ciężko chory, złożył w tajemnicy śluby mnisze. 30 sierpnia przeniósł się do Ławry Troicko-Siergijewskiej, by mieć lepszy dostęp do pomocy lekarskiej; tam zmarł na zapalenie płuc[2].

Konserwatysta, choć niezwiązany z rządem carskim[3], Leontjew krytykował cywilizację zachodnią, w szczególności liberalizm, któremu przeciwstawiał cywilizację bizantyjską; przewidywał jej rychły upadek[2]. Sprzeciwiał się wszelkim reformom w Rosji, sugerując powrót do bizantyjskiej dyscypliny i rytuałów. Potępiał nasilające się w Europie zachodniej tendencje do uniformizacji, chwaląc minione epoki, w których dominowały heroiczne i twórcze postawy[1]. Twierdził, że przemoc i nierówność społeczna muszą funkcjonować w społeczeństwie, by mogło równocześnie istnieć piękno. Komentując bieżącą sytuację w Rosji twierdził, że umysłowość jej mieszkańców została nieodwracalnie zmieniona przez "liberalny nihilizm", przez co powrót do wcześniejszego (doskonalszego) stanu rzeczy mógłby nastąpić tylko dzięki długiej wojnie wewnętrznej. Jako doraźny środek sugerował "zamrożenie życia społecznego"[1].

Przypisy

  1. a b c Billington J. H.: Ikona i topór. Historia kultury rosyjskiej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 411. ISBN 978-83-233-2319-8.
  2. a b c Леонтьев Константин Николаевич
  3. Riasanovsky N. V., Steinberg M. D.: Historia Rosji. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 477. ISBN 978-83-233-2615-1.

Linki zewnętrzne

  • Николай Бердяев, Константин Леонтьев
  • Василий Зеньковский, Глава XII. К.Н. Леонтьев, В.В. Розанов, w: ИСТОРИЯ РУССКОЙ ФИЛОСОФИИ.
  • Dzieła Leontjewa w zbiorach Biblioteki Narodowej
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000108556765
  • VIAF: 19680377
  • LCCN: n50052093
  • GND: 118727613
  • NDL: 01098412
  • LIBRIS: b8nqrg5v4mztqm2
  • BnF: 11912497v
  • SUDOC: 026983818
  • NLA: 36532658
  • NKC: jo20000082576
  • RSL: 000083520
  • BNE: XX975943
  • BNR: 000127375
  • NTA: 071517405
  • BIBSYS: 90741716
  • CiNii: DA0098948X
  • Open Library: OL252348A, OL6436881A, OL5069395A
  • PLWABN: 9810616544405606
  • NUKAT: n97066842
  • J9U: 987007264291905171
  • WorldCat: lccn-n50052093
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3931656
  • Britannica: biography/Konstantin-Nikolayevich-Leontyev
  • Treccani: konstantin-nikolaevic-leontev
  • NE.se: konstantin-leontiev
  • SNL: Konstantin_Leontjev
  • VLE: konstantin-leontjev
  • Catalana: 0036963