Kordelierzy

Kordelierzy (Cordeliers; od la corde – sznur) – klub polityczny z okresu rewolucji francuskiej założony 27 kwietnia 1790 roku w Paryżu. Jego pełna nazwa brzmiała Stowarzyszenie Przyjaciół Praw Człowieka i Obywatela (Société des Amis des droits de l'homme et du citoyen). W początkowym okresie rewolucji kordelierzy stanowili najbardziej radykalny blok lewicowy, żądając jako pierwsi ustanowienia republiki. Wkrótce podzielili się (nieformalnie) na dwa stronnictwa - radykalne, zwane hebertystami, i umiarkowane, zwane dantonistami. Niemal do końca współdziałali z jakobinami^[1]. W marcu roku 1794 doszło do trwałego rozłamu w klubie, w wyniku czego stronnictwo hebertystów upadło a ich liderzy zostali zgilotynowani. Dantoniści zaś już kilka dni później stali się obiektem ataku jakobinów. W kwietniu, po zaaranżowanym procesie, główni przywódcy kordelierów zostali zgilotynowani, a klub rozwiązano^[2].

Główni liderzy^[1]:

• Georges Danton (przewodniczący)
• Jean-Paul Marat
• Camille Desmoulins
• Jacques René Hébert
• Philippe Fabre d’Églantine
• Pierre Gaspard Chaumette
• Antoine François Momoro
• Marie-Jean Hérault de Séchelles
• Marie-Joseph Chénier
• Pierre François Robert
• Isaac Le Chapelier

Przypisy

Bibliografia

• M. Żywczyński, Historia powszechna 1789-1870, wyd. 8, Warszawa 1997, s. 47.