Królowie Wandalów

Królowie Wandalów – władcy germańskiego plemienia Wandalów, a z czasem państwa stworzonego przez to plemię w V wieku w Afryce Północnej. Tytuł króla Wandalów przysługiwał zwyczajowo najstarszemu męskiemu przedstawicielowi dynastii Hasdingów (zasada senioratu), nie był więc dziedziczny w linii prostej, choć niektórzy władcy usiłowali zapewnić bezpośrednie następstwo swoim synom. Ostatni z władców wandalskich, Gelimer został pozbawiony tronu wraz z podbojem jego państwa przez Cesarstwo Wschodniorzymskie.

Wczesne przekazy historyczne

Wczesne przekazy pokazują dwuwładztwo u Wandalów

• Ambri i Assi – królowie wandalscy według tradycji longobardzkiej (Paweł Diakon)
• ok. 171 – Raus i Rapt – sądząc z kontekstu historycznego należący do Hasdingów (Kasjusz Dion)
• 270–275 – kolejnych dwóch królów wspominanych przez Deksipposa, bez podania ich imion

Królowie Silingów

• do 416 – Fredbal jedyny znany z imienia król Silingów, rządzący w Betyce

Dynastia Hasdingów

• do 335 – Wisimar pierwszy pojedynczy król (Hasdingów), wspominany przez Jordanesa
• 359–406 – Godigisel
• 406–428 – Gunderyk
• 428–477 – Genzeryk (najechał Afrykę Północną w 429)
• 477–484 – Huneryk (syn)
• 484–496 – Guntamund (bratanek)
• 496–523 – Trasamund (brat)
• 523–530 – Hilderyk (syn Huneryka, usunięty, zm. 533)
• 530–534 – Gelimer (bratanek Trasamunda, usunięty)

Z zapisów runicznych znany jest również Anthyr, król Harów i Wandalów.

Dynastyczne powiązania Wandalów^[1]

Zobacz też

• wielka wędrówka ludów

Przypisy

Bibliografia

• JerzyJ. Strzelczyk JerzyJ., Wandalowie i ich afrykańskie państwo, Warszawa: PIW, 2005, ISBN 83-06-02964-X, OCLC 69464325 .brak strony (książka)