Krystyna Pieradzka

Krystyna Maria Pieradzka
Data i miejsce urodzenia	29 lipca 1908 Kraków
Data i miejsce śmierci	21 stycznia 1986 Kraków
profesor nauk historycznych
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1932
Habilitacja	1945
Profesura	1972

Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński

Krystyna Maria Pieradzka (ur. 29 lipca 1908 w Krakowie, zm. 21 stycznia 1986 tamże) – polska historyk, mediewista.

Życiorys

Absolwentka historii i romanistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Doktorat obroniła w 1932 u Jana Dąbrowskiego. W 1935 rozpoczęła pracę w Katedrze Historii Średniowiecznej UJ. W czasie II wojny światowej w AK. W 1945 powróciła na Uniwersytet, później kierowała Zakładem Historii Powszechnej Średniowiecza. W pracy naukowej zajmowała się dziejami Krakowa XIII–XVI wieku oraz dziejami Śląska i Łużyc. Habilitacja w 1945. Profesor nadzwyczajny od 1972 roku. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim kwatera D płn.^[1].

Wybrane publikacje

Na szlakach Łemkowszczyzny wyd. 1939, ponowne 1990 i 2009
Kaźko Szczeciński (1345-1377) na tle polityki pomorskiej Kazimierza Wielkiego, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Szkolnych 1947.
Bitwa pod Legnicą (1241), Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1948.
Uwagi o bartnictwie na Łużycach, Kraków: Studium Słowiańskie Uniwersytetu Jagiellońskiego 1949.
Walki Słowian na Bałtyku w X-XII wieku, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1953.
Związki Długosza z Krakowem, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1975

Przypisy

↑ Jan WiktorJ.W. Tkaczyński Jan WiktorJ.W. (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 218, ISBN 978-83-233-4527-5 .