Kwas acetohydroksamowy

Kwas acetohydroksamowy

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) N-hydroksyacetamid
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C2H5NO2
Masa molowa	75,07 g/mol
Wygląd	biały proszek[1]
Identyfikacja
Numer CAS	546-88-3
PubChem	1990
DrugBank	DB00551
SMILES CC(=O)NO
InChI InChI=1S/C2H5NO2/c1-2(4)3-5/h5H,1H3,(H,3,4) InChIKey RRUDCFGSUDOHDG-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Temperatura topnienia 88–90 °C[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-05-26] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[1] Niebezpieczeństwo Zwroty H H360 Zwroty P P201, P308+P313 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanego źródła[1] Toksyczny (T) Zwroty R R61 Zwroty S S53, S45 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[2] 0 0 0   Numer RTECS AK8157000 Dawka śmiertelna LD50 >2000 mg/kg (szczur, dootrzewnowo)[1]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	G04BX03
Stosowanie w ciąży	kategoria B
Multimedia w Wikimedia Commons

Kwas acetohydroksamowy – organiczny związek chemiczny z grupy kwasów hydroksamowych. Jest silnym i nieodwracalnym inhibitorem ureazy^[3]. Stosowany jako lek przy zakażeniu dróg moczowych.

Działanie

Hamuje ureazę bakteryjną, co zmniejsza stężenie amoniaku w moczu i zwiększa jego kwasowość.

Farmakokinetyka

Stosunkowo szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie we krwi osiąga po ok. jednej godzinie. okres półtrwania we krwi wynosi ok. 10 h. jest częściowo metabolizowany w wątrobie do nieczynnego acetamidu. Około 2/3 dawki jest wydalane z organizmu w postaci niezmienionej w moczu.

Wskazania

Jest stosowany w profilaktyce powstawania kamieni nerkowych o etiologii ureazy bakteryjnej. Jest też stosowana jako środek wspomagający w leczeniu przewlekłego zakażenia dróg moczowych.

Interakcje

Wiąże żelazo podane doustnie, jednocześnie sam kwas także się słabiej wchłania.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować w ciężkiej niewydolności nerek.

Możliwe działania niepożądane

Zapalenie żyły, zakrzepica, anemia hemolityczna, anemia niedobarwliwa, ból głowy, ból brzucha, biegunka, łysienie, wysypka, depresja, drżenie, niepokój.

Dawkowanie

Doustnie zwykle 250 mg 3–4 razy dziennie. maksymalnie do 1,5 g dziennie. Dzieciom od 8. rż. podaje się 10 mg/kg masy ciała w 2–3 dawkach.

Preparaty

• Lithostat (Mission, USA) - preparat prosty, tabletki podzielne 250 mg.

Przypisy

Bibliografia

• Jan Kazimierz Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Robert Adamowicz: Leki współczesnej terapii. Wyd. XVIII. Warszawa: Split Trading, 2007. ISBN 83-85632-95-6.brak strony w książce