Leukocytoza

Inne określone zaburzenia dotyczące krwinek białych
Klasyfikacje
ICD-10	D72.8

Leukocytoza – zwiększona liczba leukocytów (krwinek białych) w morfologii krwi obwodowej. Na ich ilość składają się różne rodzaje krwinek: neutrofile (40–75%), eozynofile (do 4%), bazofile (do 2%), limfocyty (20–40%) oraz monocyty (do 9%)^[1].

W zależności od tego, który z rodzajów leukocytów występuje we krwi obwodowej w zwiększonej liczbie (określanej po wykonaniu rozmazu krwi obwodowej), mówimy o neutrofilii, eozynofilii, bazofilii, limfocytozie lub monocytozie. Najczęściej jednak leukocytoza przebiega z neutrofilią.

Norma

Prawidłowa liczba leukocytów u dorosłego człowieka wynosi od 4000 do 10 000 w 1 mm³ krwi.

Zobacz też

Zobacz hasło leukocytoza w Wikisłowniku

leukopenia

Przypisy

↑ Kazimierz Kuliczkowski, Maria Podolak-Dawidziak: Hematologia: skrypt. Wrocław: Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich, 2007, s. 33. ISBN 978-83-7055-095-0.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.