Ludwik Piękoś
sierżant | |
Data i miejsce urodzenia | 7 sierpnia 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 4 lipca 1916 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1914–1916 |
Siły zbrojne | |
Formacja | Legiony Polskie |
Jednostki | 1 pułk piechoty Legionów Polskich |
Stanowiska | dowódca plutonu |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca | dowódca plutonu |
Odznaczenia | |
|
Ludwik Piękoś (ur. 7 sierpnia 1896 w Sokołowie Małopolskim, zm. 4 lipca 1916 pod Kościuchnówką) – sierżant Legionów Polskich. Uczestnik I wojny światowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Jana i Franciszki z Pasierbów[1]. Uczeń VII klasy c. k. Gimnazjum I w Rzeszowie (maturę wojenną zdał w Gimnazjum w Wadowicach w lutym 1915)[2]. Należał do Związku Strzeleckiego. Od 4 sierpnia 1914 w Legionach Polskich w I Brygadzie Legionów Polskich z którą przeszedł cały szlak bojowy. Jako dowódca III plutonu w 3. kompanii VI batalionu 1 pułku piechoty walczył podczas I wojny światowej[1].
Szczególnie odznaczył się 4 lipca 1916 w bitwie pod Kostiuchnówką, gdzie „został ciężko ranny w trakcie kontrataku na przeważające siły npla. zagrażające tyłom 7 ppLeg. /.../ wyróżnił się pogardą śmierci i nadzwyczajną brawurą”[1]. Za tę postawę został odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari.
Został pochowany niedaleko pola bitwy[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7214 – pośmiertnie[1][3]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie[1]
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie[1]
- Odznaka I Brygady Legionów nr 927 – pośmiertnie (6 VIII 1916)[1]
Przypisy
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Stefan Pomarański: Zarys historii wojennej 1-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.