Lulubejowie

Ten artykuł od 2018-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Lulubejowie – plemię zamieszkujące północno-wschodnie góry Zagros (obecnie Kurdystan na pograniczu iracko-irańsko-tureckim), które obok Gutejów było stałym źródłem niepokojów dla osiadłych mieszkańców Mezopotamii. Znani od czasów Sargona Wielkiego i Naram-Sina, który dokonując wypraw w tamte rejony, pokonał ich wielokrotnie i upamiętnił swoje sukcesy na tzw. steli zwycięstwa króla Naram-Sina. Wraz z Gutejami przyczynili się do upadku dynastii akadyjskiej. Te dzikie ludy z gór stały się w okresie po upadku Akadu plagą bogatych miast Międzyrzecza. Wyższość cywilizacji Sumeru i Akadu wpłynęła jednak na te uważane wówczas za barbarzyńskie plemiona, ponieważ jeden z królów Lulubejów – Anubanini kazał wznieść dla siebie stelę zwycięstwa. Inskrypcje na niej były napisane po akadyjsku, co może świadczyć o przejmowaniu wzorców kulturowych z kraju podbitego.

Z Lulubejami walczył król babiloński Nabuchodonozor I^[1].

Przypisy