Mahanubhawasampradaja

Mahanubhawasampradaja (też sanskryt महानुभाव पंथ, trb. mahanubhawapantha, ang. Mahanubhava) – tradycja hinduistyczna (sampradaja) zaliczana do wisznuizmu[1]. Powstała w zależności do źródeł w XI lub XII wieku w kręgach tradycji pobożnościowych ruchu santów z Maharasztry. Założycielem mahanubhawy był Ćakradhara Swamin[1]. Możliwe również, iż mahanubhawę pierwotnie założył Gowinda Prabhu, a Ćakradhara był jego pierwszym uczniem[2].

Doktryna

Mahanubhawa jest tradycją wisznuicką. Od momentu powstania nie uznawała zależności systemu kastowego i dźati. Przyjmowała w swoje szeregi również kobiety. Dzieła które studiowali to:

  • Bhagawatapurana
  • Bhagawadgita
  • Sutrapada autorstwa Ćakradhary

Wierzyli w najwyższy ideał pod imieniem Parameśwara, wskazując na pięć jego świętych inkarnacji zwanych pańćakryszna:

  1. Kryszna
  2. Dattatreja
  3. Ćangadewa Raul z Dwarki (w stanie Gudźarat)
  4. Gundam Raul z Riddhipuru
  5. Ćakradhara z Paithanu[3].

Kult

Gavin Flood podaje, iż wyznawcy mahanubhawy czcili wyłącznie Krysznę[4]. Nosili ciemnoniebieską odzież – koloru nawiązującego do barwy skóry Kryszny.

Przedstawiciele

Poza postaciami założycieli, tj. Gowinda Prabhu lub Ćakradhara Swaminem, znanymi postaciami z mahanubhawasampradaji są:

  • Nagadewa – kodyfikator ruchu, uczeń Ćakradhary
  • Bhaskara
  • Keśawaradźa
  • Suri.

Przypisy

  1. ↑ a b Czakradhara, Halina Marlewicz (tł.). W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 182, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-369-7.
  2. ↑ Swami Harshananda: A Concise Encyclopeaedia of Hinduism. Wyd. 1. T. 1. Bangalore: Ramakrishna Math, kwiecień 2008, s. 389. ISBN 978-81-7907-057-4. (ang.).
  3. ↑ Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 90, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
  4. ↑ Gavin Flood: Hinduizm. Wprowadzenie. Małgorzata Ruchel (tłum.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 150, seria: Ex Oriente. ISBN 978-83-233-2517-8.

Bibliografia

  • Swami Harshananda: A Concise Encyclopeaedia of Hinduism. Wyd. 1. T. 1. Bangalore: Ramakrishna Math, kwiecień 2008, s. 389. ISBN 978-81-7907-057-4. (ang.).
  • Czakradhara, Halina Marlewicz (tł.). W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 182, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-369-7.