Maria Eiger-Kamińska

Maria Eiger-Kamińska

Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1897 Warszawa, Królestwo Polskie
Data śmierci	21 grudnia 1983
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	działaczka komunistyczna
Krewni i powinowaci	Stefan Napierski, Kazimierz Eiger (rodzeństwo)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Maria Eiger-Kamińska, właśc. Maria Franciszka Eiger lub Maryla Eiger, pseud. „Klara”, ur. 5 listopada 1897 w Warszawie, zm. 21 grudnia 1983^[1]) – polska działaczka komunistyczna, członek KC KPP, później w PPR i PZPR.

Córka Bolesława Eigera(inne języki) i Diany z Silbersteinów, zamożnej rodziny przemysłowców, wnuczka Markusa Silbersteina^[2]. W latach 1903–1913 uczęszczała do szkoły Heleny Skłodowskiej-Szalay, maturę zdała eksternistycznie w 1916. W latach 1917–1920 studiowała na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1918 członek Sekcji Akademickiej PPS-Lewicy, później Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP). Studiując, pracowała w latach 1919–1920 jako nauczycielka w szkole żydowskiej w Drohiczynie. Studia kontynuowała w Berlinie, powróciła do Polski jesienią 1921, pracowała w szkole dla dzieci opóźnionych w rozwoju w Łodzi.

Członkini WKP(b). Od 1920 do 1938 w Komunistycznej Partii Polski (instruktorka na Śląsku), w latach 1930–1932 zastępca członka Komitetu Centralnego KPP. W 1942 w Moskiewskim Instytucie Zootechnicznym. W latach 1942–1943 w Centralnej Szkole Specjalnej Ministerstwa Obrony ZSRR. 24 kwietnia 1945 powołana na stanowisko I Sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Poznaniu^[3]. Dyrektor departamentu szkolenia w MBP. Od 1952 do 1953 w Ministerstwie Państwowych Gospodarstw Rolnych, gdzie pełniła funkcję podsekretarza stanu. Była zastępcą naczelnego redaktora w piśmie Chłopska Droga, redaktorem pisma Gromada^[4] (2 lutego 1949–30 marca 1952), sekretarzem Zarządu Głównego Związku Samopomoc Chłopska.

Była również delegatką na I Zjazd PPR, II Zjazd PPR, I Zjazd PZPR, II Zjazd PZPR. W latach 1948–1959 członek Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR.

Uchwałą KRN z 3 stycznia 1945 odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[5]. Postanowieniem prezydenta Bolesława Bieruta z 17 czerwca 1952 została odznaczona Orderem Sztandaru Pracy I klasy w związku z 55 rocznicą urodzin za zasługi w pracy politycznej i społecznej^[6].

Po wydarzeniach grudniowych 1970 r. wystąpiła z PZPR^[7].

Została pochowana na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera C39-2-1)^[8].

Jej młodszym bratem był Marek Stefan Eiger (Stefan Napierski) (1899–1940) – polski poeta, tłumacz i eseista, rozstrzelany w Palmirach. Miała jeszcze dwóch młodszych braci: Kazimierza i Zdzisława.

• Łukasz Bertram, Wyrastanie z pałacu. Analiza narracji autobiograficznej Marii Kamińskiej (1897-1983), w: To idzie młodość! Młodzież w ideologii i praktyce komunizmu, red. D. Magier, Towarzystwo Nauki i Kultury „Libra”, Lublin –Radzyń Podlaski 2016, s. 171–192.
• Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944-1991. Władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991, ISBN 83-01-10386-8 s.197.
• Maria Kamińska, Ścieżkami wspomnień, Warszawa 1960, wyd. Książka i Wiedza
• Maria Kamińska. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2018-03-09].