Marian Cichy
| Data i miejsce urodzenia | 9 stycznia 1931 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 grudnia 2023 |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: maszyny cieplne, silniki spalinowe | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1962 |
| Habilitacja | 1970 |
| Profesura | 1977 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| rektor PG (1978-1981) | |
| Odznaczenia | |
 | |
Marian Józef Cichy (ur. 9 stycznia 1931 w Warszawie[1], zm. 5 grudnia 2023 w Gdańsku[2]) – profesor doktor habilitowany inżynier, rektor Politechniki Gdańskiej w latach 1978-1981[3]. Wykładowca Wydziału Mechanicznego[4].
Życiorys
Kształcił się na wydziale mechanicznym Politechniki Gdańskiej, gdzie uzyskał tytuł magistra inżyniera mechanika[2] i stopień doktora w 1962 za pracę „Podciśnieniowa regulacja składu mieszanki w silnikach z wtryskiem benzyny”. W 1963 został adiunktem, w 1970 habilitował się na Politechnice Warszawskiej. Pracował w Gospodarstwie Pomocniczym Katedry Silników Spalinowych, z którym począwszy od kreślarza, przez konstruktora w zespole projektującym prototyp silnika kutrowego „Puck”, związał swoją pracę naukowo-badawczą. W 1970 zorganizował interdyscyplinarny zespół, który opracował szereg zautomatyzowanych komputerowych stanowisk do badania maszyn cieplnych. Zostały one zainstalowane w: WSK Rzeszów (badania turbin gazowych), WSK Mielec (badania silników Diesla), FSO w Warszawie i Fabryce Autobusów SAN. Od 1972 sprawował funkcję prorektora Politechniki Gdańskiej ds. ogólnych. W 1975 został prorektorem ds. rozwoju, a w 1978 wybrano go na rektora całej uczelni, który urząd to sprawował do 1981 roku. Ponadto był kierownikiem na katedrze silników spalinowych i sprężarek w latach 1992-1997.
W późniejszych latach był pełnomocnikiem rektora pogłębiającym współpracę z włoskimi uczelniami. Sprawował funkcję "Visiting profesor": Uniwersytetu Rzymskiego, Politechniki Turyńskiej, Państwowego Instytutu Pomiarów w Turynie, Instytutu Silnikowego w Neapolu.
Ukazało się 96 publikacji jego autorstwa, w tym 3 książki. Jego praca naukowa dotyczyła głównie silników spalinowych i modelowania systemów energetycznych. Posiada bogaty dorobek wypromowanych doktorów – 15, ponadto zgłosił jeden patent. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, innymi odznaczeniami państwowymi i resortowymi. W uznaniu pracy naukowej i zasług Profesora dla PG został uhonorowany najwyższym odznaczeniem Uczelni- Złotym Medalem za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej z nr 3.
Członek wielu organizacji naukowych w kraju, m.in.: Towarzystwa Naukowego Motoryzacji, Towarzystwa Pojazdów Ekologicznych, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Był członkiem Kolegium Redakcyjnego i Rady Naukowej Wydawnictwa „Archiwum Motoryzacji”.
Po wieloletnich zmaganiach z postępującą chorobą oczu, w 1999 roku odszedł na emeryturę. Pochowany został na Cmentarzu Srebrzysko.
Przypisy
- ↑ Biogram na stronie Politechniki Gdańskiej. [dostęp 2016-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-31)].
- ↑ a b Cichy Marian | Politechnika Gdańska [online], pg.edu.pl [dostęp 2023-12-09] (pol.).
- ↑ Strona Główna - Politechnika Gdańska [online], www.pg.gda.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
- ↑ prof. dr hab. inż. Marian Cichy | Platforma Informacji o Nauce Politechniki Gdańskiej. [dostęp 2011-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
Bibliografia
- Krzysztof Pikoń: Złota księga nauk technicznych. Gliwice: Polski Instytut Biograficzny, 2003. ISBN 83-7361-188-6.
- A Balcerski, Profesor zw. dr hab. inż. Marian Cichy, Pismo PG, kwiecień 1999, nr 4, s. 11-12
- p
- d
- e
Rektorzy Politechniki Gdańskiej
| Technische Hochschule (przed 1945) |
|
|---|---|
| Politechnika Gdańska (po 1945) |
|
