Marian Czajkowski
major | |
Data i miejsce urodzenia | 24 września 1893 |
---|---|
Data śmierci | 12 grudnia 1983 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1914 - 1934 |
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
Formacja | Legiony Polskie |
Jednostki | 3 pułk piechoty |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Marian Cyprian Czajkowski (ur. 24 września 1893 w majątku rodzinnym Piadyki, powiat Kołomyja zm. 12 grudnia 1983) – major piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Marian Cyprian Czajkowski urodził się 29 września 1893 roku we Lwowie, w rodzinie Mariana i Wandy. Od 1914 roku pełnił służbę w 3 pułku piechoty. 12 kwietnia 1915 roku został ranny. Leczył się w Szpitalu Rezerwowym nr 1 w Wiedniu. Po wyleczeniu z ran został przydzielony do 8. kompanii 4 pułku piechoty. W Legionach Polskich awansował kolejno na chorążego (11 listopada 1915) i podporucznika (1 listopada 1916)[1].
19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w batalionie zapasowym 36 pułku piechoty Legii Akademickiej[2]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Wielkopolskiej Szkole Podoficerów Piechoty Nr 2 w Grudziądzu, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 59 pułk piechoty wielkopolskiej[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 266. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. 3 października 1923 roku został przeniesiony ze zlikwidowanej Centralnej Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty Nr 2 w Grudziądzu do batalionu szkolnego piechoty Nr 3 w Lidzie na stanowisko dowódcy kompanii szkolnej podoficerów zawodowych, pozostając oficerem nadetatowym 59 pułku piechoty wielkopolskiej w Inowrocławiu[5][6]. 31 marca 1924 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 85. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W latach 1924–1925 dowodził batalionem szkolnym piechoty Nr 3 w Lidzie[8].
26 września 1927 roku został przeniesiony z 18 pułku piechoty w Skierniewicach do Korpusu Ochrony Pogranicza z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów piechoty[9]. Został dowódcą 25 batalionu odwodowego[10]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie na stanowisko asystenta[11]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony na stanowisko oficera placu w Katowicach[12]. W 1932 roku był komendantem Placu Katowice[13]. Do 30 marca 1934 roku pełnił służbę w Komendzie Miasta Warszawa[14]. 30 marca 1934 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[15]. Z dniem 30 czerwca 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[16].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Walecznych czterokrotnie
- Medal pamiątkowy za wojnę 1918 - 1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
Galeria
- Strona z legitymacji wojskowej Mariana Czajkowskiego z wymienionymi odznaczeniami.
- Marian Czajkowski - pierwszy od lewej w mundurze chorążego, w środku jego brat Leszek, pierwszy z prawej - ich kolega.
- major Marian Czajkowski
Przypisy
- ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 21.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, poz. 789.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 180, 587.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 41, tu podano, że urodził się 27 września 1893 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 293, 406, 1517.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 64 z 3 października 1923 roku, s. 693.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266, 349, 1377.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 24 z 26 września 1927 roku, s. 288.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 121, 172.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 124.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 10.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 26, 508.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 16.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 280.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-08-12].