Matthäus Schinner

Matthäus Schinner

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Szwajcaria
Data i miejsce urodzenia	ok. 1465 Mühlebach
Data i miejsce śmierci	30 września 1522 Rzym
Miejsce pochówku	Santa Maria dell'Anima↗
Biskup Sion
Okres sprawowania	1498–1522
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	październik 1499
Kreacja kardynalska	10 marca 1511 Juliusz II
Kościół tytularny	Santa Pudenziana
Multimedia w Wikimedia Commons

Matthäus Schinner (ur. ok. 1465 w Mühlebach, zm. 30 września 1522 w Rzymie) – szwajcarski kardynał.

Życiorys

Urodził się około 1465 roku w Mühlebach, jako syn Petera Schinnera i Anna Weischen^[1]. 21 kwietnia 1489 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2]. Pełnił rolę sekretarza i notariusza Georga Supersaxy, z którym potem znacznie się poróżnił^[1]. Był ojcem trojga dzieci^[1]. 20 września 1499 roku został wybrany biskupem Sionu, a w październiku następnego roku przyjął sakrę^[2]. Jego konflikt z Georgiem Supersaxą doprowadził do ostrych podziałów w Valais^[1]. W 1510 i 1512 roku zwerbował szwajcarskich najemników, by wypędzić Francuzów z Mediolanu^[1]. 10 marca 1511 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Pudenziana^[2]. Jednocześnie został legatem w Królestwie Niemieckim i dowódcą wojsk szwajcarskich^[1]. W latach 1512–1516 był administratorem apostolskim Novary, a w okresie 1520–1522 – Katanii^[1]. Po śmierci Juliusza II wojska francuskie odbiły Mediolan, wobec czego Schinner poprowadził armię szwajcarską i zwyciężył Francję pod Pawią i Novarą^[1]. Udało mu się wówczas na krótko przywrócić władzę Sforzom^[1]. W czasie rządów Ludwika XII, kardynał starał się zapobiegać składaniu przysięgi lojalności Francuzom przez żołnierzy mediolańskich^[1]. Ponadto usiłował wyprzeć wojska francuskie, ale w 1515 roku poniósł porażkę w bitwie pod Marignanp^[1]. Rok później udał się do Anglii, by starać się zawrzeć porozumienie pomiędzy królem angielskim, papieżem i cesarzem rzymskim, jednak sojusz cesarza z królem Francji to uniemożliwił^[1]. 30 sierpnia 1517 roku Superaxo zorganizował bunt i wypędził Schinnera z Sionu, który odtąd zamieszkał na dworze cesarskim i nigdy nie zdołał powrócić do Valais^[1]. Po śmierci Maksymiliana I, walnie przyczynił się do elekcji Karola V i został jego głównym doradcą^[1]. Brał udział w Sejmie Rzeszy w Wormacji i był jednym ze współautorów Edyktu wormackiego^[1]. Zmarł 30 września 1522 roku w Rzymie^[2].

Przypisy