Michaił Romanow
generał major | |
Data i miejsce urodzenia | 17 listopada 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 3 grudnia 1941 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1915–1941 |
Siły zbrojne | Armia Imperium Rosyjskiego |
Jednostki | 172 Dywizja Strzelecka |
Główne wojny i bitwy | wojna domowa w Rosji; |
Odznaczenia | |
Michaił Timofiejewicz Romanow (ros. Михаил Тимофеевич Романов, biał. Міхаіл Цімафеевіч Раманаў, Michaił Cimafiejewicz Ramanau; ur. 5 listopada?/17 listopada 1891 w Niżnym Nowogrodzie, zm. 3 grudnia 1941) – radziecki generał major, uczestnik wojny domowej w Rosji, wojny radziecko-fińskiej i II wojny światowej, jeden z dowódców obrony Mohylewa przed Niemcami w 1941 roku.
Życiorys
Urodził się 17 listopada 1891 roku w Niżnym Nowogrodzie. W 1915 roku podjął służbę w szeregach Armii Imperium Rosyjskiego, w 1918 roku przeszedł do Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej w Rosji po stronie bolszewików i w wojnie fińsko-radzieckiej 1939–1940. W 1940 roku otrzymał stopień generała-majora[1].
Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w 1941 roku dowodził 172 Dywizją Strzelecką na Froncie Zachodnim. Był jednym z dowódców obrony Mohylewa przed wojskami III Rzeszy, prowadzonej w pełnym okrążeniu, z pomocą części własnej dywizji i oddziałów pospolitego ruszenia. W czasie walk został ciężko ranny i trafił do niemieckiej niewoli. Skierowano go do obozu w Hammelburgu, gdzie zmarł[1].
Odznaczenia i upamiętnienie
Michaił Romanow 9 sierpnia 1941 roku został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru[2]. Jego imieniem została też nazwana jedna z ulic w Mohylewie[1].
Przypisy
Bibliografia
- HienadźH. Paszkou HienadźH. (red.), Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach, tom 6 Księga 1 Puzieli – Usaja, Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2001, s. 592, ISBN 985-11-0214-8 (biał.).