Milaryt
Milaryt z kopalni Rössing, region Erongo, Namibia (12 x 10 x 8 mm) | |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | uwodniony krzemian potasu, sodu, wapnia, glinu i berylu | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 5,5 - 6 | ||
Przełam | muszlowy, nierówny | ||
Łupliwość | niewyraźna | ||
Układ krystalograficzny | heksagonalny | ||
Gęstość minerału | 2,46 – 2,61 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | biała, żółtawa, zielonawa, bywa bezbarwny | ||
Rysa | biała | ||
Połysk | szklisty | ||
|
Milaryt – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od miejsca znalezienia, doliny Milar w Szwajcarii.
Charakterystyka
Właściwości
Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju igiełkowym, słupkowym (heksagonalnym, sześcobocznym) często zakończonycm piramidą, rzadko grubotabliczkowe; najczęściej narosłe. Występuje w skupieniach ziarnistych. Jest kruchy, przezroczysty, nie rozpuszcza się w kwasach. Łatwo się topi. W podwyższonej temperaturze oddaje wodę, mętnieje i traci połysk.
Występowanie
Występuje w pegmatytach, w szczelinach granitów, w sjenitach, w żyłach hydrotermalnych.
Minerały towarzyszące: anataz, brukit, chloryt, kwarc zadymiony, albit, adular, apatyt, tytanit.
Minerały podobne: apatyt, akwamaryn, fenakit.
Miejsca występowania: Niemcy - Bawaria, Turyngia, Szwajcaria - Val Giuv, w szwajcarskim kantonie Gryzonii (kanton Graubünden), Austria, Rosja, Namibia, Meksyk, Brazylia.
Zastosowanie
- interesuje kolekcjonerów (mineralogiczny rarytas),
- czasami kryształy wykorzystywane są w jubilerstwie.
Bibliografia
- Jaroslav Bauer: Skały i minerały : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Multico, 1997. ISBN 83-7073-050-7.
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.
- Leksykon Przyrodniczy - Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002 r.
Linki zewnętrzne
- milaryt na stronie Webmineral (ang.)
- milaryt na stronie Mindat (ang.)
- SNL: milaritt