Muchomor białożółtawy
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | grzyby | ||
Typ | podstawczaki | ||
Klasa | pieczarniaki | ||
Rząd | pieczarkowce | ||
Rodzina | muchomorowate | ||
Rodzaj | muchomor | ||
Gatunek | muchomor białożółtawy | ||
Nazwa systematyczna | |||
Amanita eliae Quél Soc. Émul. Montbéliard, Sér. 2 5: 230 (1872) | |||
|
Muchomor białożółtawy (Amanita eliae Quél) – gatunek grzybów należący do rodziny muchomorowatych (Amanitaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Amanita, Amanitaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Niektóre synonimy[2]:
- Amanita eliae Quél. 1872) var. eliae
- Amanita eliae var. griseovelata (Bertault) Migl. & Camboni 2000
- Amanita eliae var. griseovelata Bertault ex Neville & Poumarat 2004
- Amanita griseovelata (Bertault) F. Massart 1997
- Amanita raymondii Contu 2000
- Amanitaria eliae (Quél.) E.-J. Gilbert 1941
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[3].
Morfologia
- Kapelusz
Średnica 4–10 cm, za młodu silnie kulisty, później łukowaty, na koniec płaski. Młode okazy okryte są białą osłoną, która w czasie wzrostu grzyba rozrywa się na strzępy. Kapelusz na środku ma kolor ochrowy z odcienim łososiowym do jasnoskórzanego, na brzegach jest bledszy. Brzegi ostre i karbowane[4].
- Blaszki
Szerokie, wolne o urzęsionych ostrzach[4].
- Trzon
Wysokość 8–12 cm, szerokość 1–2 cm, walcowaty, za młodu pełny, później pusty. Ma biały kolor i biały, obwisły pierścień. Bulwa mała i głęboko osadzona w ziemi[4].
Cienki i biały (jedynie bezpośrednio pod skórką żółtawy). Smak stęchły, zapach nieokreślony[4].
Biały. Zarodniki elipsoidalne, bezbarwne, o rozmiarach 11–14 × 7–8 µm[5].
Występowanie i siedlisko
Znany jest tylko w Europie[6]. Jest rzadki[7]. W Polsce jego rozprzestrzenienie i częstość występowania nie są znane. W piśmiennictwie naukowym wymieniono tylko 2 stanowiska[3].
Rośnie w lasach liściastych i mieszanych, szczególnie pod dębami, bukami i grabami. Preferuje kwaśne gleby[4].
Znaczenie
Grzyb mikoryzowy[3]. Grzyb trujący[4].
Gatunki podobne
Jest łatwy do odróżnienia od innych gatunków muchomorów, gdyż ma stosunkowo długi trzon, małą, głęboko w ziemi schowaną bulwę i białe resztki pochwy na trzonie[4]. Podobnie ubarwiony jest muchomor narcyzowy (Amanita gemmata), podobne są także słabo wybarwione formy muchomora czerwonego (Amanita muscaria).
Przypisy
- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2013-09-15]. (ang.).
- ↑ Index Fungorum. [dostęp 2016-01-08]. (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ Grzyby. [dostęp 2011-09-21].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ Till R. Lohmeyer, Ute Kũnkele: Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie. Warszawa: 2006. ISBN 978-1-40547-937-0.