Narciarstwo klasyczne

Narciarstwo klasyczne (lub dawniej także: norweskie) – dyscypliny narciarstwa, które wykształciły się w dużej mierze w krajach skandynawskich, w oparciu o tradycyjne narty „z wolną piętą” – z wiązaniem przytrzymującym jedynie przednią część buta[1]. Określenie: „narciarstwo norweskie” wywodziło się z dużego wkładu Norwegów w kształtowanie tych dyscyplin[2][3].

Głównymi dyscyplinami sportowymi narciarstwa klasycznego są:

  • Biegi narciarskie
  • Kombinacja norweska, składająca się z biegów i skoków narciarskich.
  • Skoki narciarskie

Od 1925 rozgrywane są Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym[3].

Przypisy

  1. ↑ Stanisław Ziemba, Śladami dwóch desek. Zarys dziejów narciarstwa, s. 310, Kraków 1955.
  2. ↑ Stanisław Ziemba, Śladami dwóch desek. Zarys dziejów narciarstwa, s. 342, Kraków 1955.
  3. ↑ a b Wojciech Lipoński, Krzysztof Sawala: Encyklopedia sportów świata. T. 9: na-pe. 2008, s. 42. ISBN 978-83-7552-136-8.
  • p
  • d
  • e
Narciarstwo klasyczne
  • Biegi narciarskie
  • Skoki narciarskie
  • Kombinacja norweska
Encyklopedia internetowa (sport olimpijski):
  • Britannica: sports/Nordic-skiing
  • Catalana: 0521605