Nerw podoczodołowy
Nerw podoczodołowy (łac. nervus infraorbitalis) – w anatomii człowieka nerw będący przedłużeniem nerwu szczękowego (V2).
Na swoim przebiegu oddaje następujące odgałęzienia:
- nerwy zębodołowe górne
- gałęzie zębodołowe górne tylne
- gałąź zębodołowa górna środkowa
- gałęzie zębodołowe górne przednie
- gałęzie końcowe unerwiające skórę i błonę śluzową podoczodołowej okolicy twarzy
- gałęzie powiekowe dolne
- gałęzie nosowe wewnętrzne
- gałęzie nosowe zewnętrzne
- gałęzie wargowe górne
Wszystkie gałęzie zębodołowe górne tworzą splot zębowy górny, zlokalizowany w wyrostku zębodołowym szczęki.
Bibliografia
- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Wyd. III. T. V. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1989, s. 191-193. ISBN 83-200-1230-9.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Encyklopedie internetowe (klasa bytu anatomicznego):
- Britannica: science/infraorbital-nerve
