Nicolae Grigorescu
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 15 maja 1838 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 lipca 1907 | ||
| Narodowość | rumuńska | ||
| Alma Mater | |||
| Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
| Epoka | Szkoła z Barbizon, Impresjonizm | ||
| Muzeum artysty | Nicolae Grigorescu Memorial Museum(inne języki) | ||
| Ważne dzieła | |||
| Țărancă din Muscel, Car cu boi, Atacul de la Smârdan, Fata cu basmaua galbenă | |||
 | |||
| |||
Nicolae Grigorescu (ur. 15 maja 1838 w Pitaru, zm. 21 lipca 1907 w Câmpina) – malarz, jeden z czołowych twórców współczesnego malarstwa rumuńskiego.
Życiorys
Urodził się w Pitaru w okręgu Dâmbovița na Wołoszczyźnie, obecnie Rumunii. W 1843 roku jego rodzina przeniosła się do Bukaresztu. W młodym wieku (1846–1850) terminował w warsztacie czeskiego malarza Antona Chladka i tworzył ikony dla kościoła Băicoi i Monasteru Căldărușani. W 1856 roku stworzył kompozycję historyczną Mihai scăpând stindardul (Michał Waleczny ratujący flagę), którą podarował księciu wołoskiemu Barbu Știrbei wraz z prośbą o pomoc finansową na studia.
W latach 1856–1857 tworzył malowidła dla kościoła klasztoru Zamfira w powiecie Prahova, a w 1861 roku dla kościoła klasztoru Agapia. Dzięki pomocy Mihaila Kogălniceanu otrzymał stypendium na studia we Francji.
Jesienią 1861 roku młody Grigorescu wyjechał do Paryża, gdzie studiował w École des Beaux-Arts. Uczęszczał także do warsztatu Sébastiena Cornu, gdzie jego kolegą był Pierre-Auguste Renoira. Wkrótce jednak opuścił pracownię i zafascynowany koncepcjami szkoły Barbizon opuścił Paryż i udał się do Barbizon, gdzie został współpracownikiem takich artystów jak Jean-François Millet, Jean-Baptiste-Camille Corot, Gustave Courbet i Teodor Rousseau. Pod wpływem tego ruchu Grigorescu poszukując nowych środków wyrazu podążył za nurtem malarstwa plenerowego[1].
W ramach Wystawy Światowej w Paryżu w 1867 wystawiał siedem dzieł. Na Salonie Paryskim w 1868 roku pokazywał obraz Tânără țigancă (Młoda Cyganka). Ponownie jego prace prezentowane były na Wystawie Światowej w Paryżu w 1889. Ważne wystawy miały miejsce również w Ateneum Rumuńskim w latach 1891, 1895, 1897, 1902 i 1905.
Od 1879 do 1890 pracował we Francji, zwłaszcza w Vitré w Bretanii oraz w swoim atelier w Paryżu. W 1890 osiadł w Câmpina w Rumunii i zajął się tematyką sielską (krajobrazy, portrety wiejskich dziewcząt, wozy z wołami).
W chwili śmierci w 1907 roku Grigorescu pracował nad swoim Întoarcerea de la bâlci (Powrót z jarmarku).
Upamiętnienie
W 1899 roku został mianowany członkiem honorowym Akademii Rumuńskiej[2]. W 1957 roku jego dom w Câmpina został przekształcony w Muzeum Pamięci Nicolae Grigorescu. W Bukareszcie znajduje się stacja metra nazwana na cześć Grigorescu. Nazwę nadano jej w 1990 roku, w miejsce wcześniejszej nazwy na cześć generała armii komunistycznej Leontina Sălăjana. W rumuńskiej walucie Grigorescu przedstawiony jest na banknocie 10 Lei.
-
Wóz z wołami -
Cerująca stara kobieta -
Chłopka z Muscel -
Cyganka z Ghergani -
Wnętrze w Vitré -
Dom malarza z Campiny
Linki zewnętrzne
- Obrazy Nicolae Grigorescu w klasztorze Agapia @ Viziteazaneamt
- Obrazy Nicolae Grigorescu @ Zeno
- „Gdybyś tylko wiedział, jak piękny jest mój kraj!” autorstwa Paula Ioana @ Revista
- „Dumny z bycia Rumunem: Nicolae Grigorescu, Rumun całą duszą i całą swoją twórczością” Victor Pitigoi @ Ziare
- „Wartości kultury narodowej: Nicolae Grigorescu – 102 lata od jego śmierci” @ Amos News
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba):
