Ogończyk śliwowiec
Satyrium pruni | |||
(Linnaeus, 1758) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Gromada | owady | ||
Podgromada | uskrzydlone | ||
Rząd | motyle | ||
Rodzina | modraszkowate | ||
Podrodzina | ogończyki | ||
Rodzaj | Satyrium | ||
Gatunek | ogończyk śliwowiec | ||
Synonimy | |||
| |||
|
Ogończyk śliwowiec (Satyrium pruni) – motyl dzienny z rodziny modraszkowatych.
Wygląd
Rozpiętość skrzydeł od 30 do 34 mm, dymorfizm płciowy stosunkowo wyraźny: samce mają pomarańczowe plamy tylko na tylnych skrzydłach, a samice na obu parach.
Siedlisko
Ciepłe zarośla na zboczach i skrajach lasów liściastych, a ponadto polne drogi w okolicach zadrzewień z tarniną, stare sady i ogródki działkowe.
Biologia i rozwój
Wykształca jedno pokolenie w roku (koniec maja-połowa lipca). Rośliny żywicielskie: śliwa tarnina, rzadziej: śliwa domowa, czeremcha zwyczajna i śliwa wiśniowa. Jaja składane są pojedynczo na rozwidleniach gałązek dojrzałych tarnin lub na młodych odrostach. Larwy zimują w osłonkach jajowych, wylęgają się w kwietniu. Z początku żerują na kwiatach, potem na liściach. Stadium poczwarki trwa 2-3 tygodnie.
Rozmieszczenie geograficzne
Gatunek palearktyczny, rozprzestrzeniony od Półwyspu Iberyjskiego przez całą Europę, Syberię, Turcję, Kaukaz po rosyjski Daleki Wschód, Japonię i Koreę[1]
Występuje na terenie całej Polski z wyjątkiem części północnej i wyższych partii gór.
Przypisy
- ↑ Markku Savela: Satyrium. [w:] funet.fi [on-line]. [dostęp 2017-05-04].
Bibliografia
- Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska: Motyle dzienne. Warszawa: Multico, 2010, s. 146.
- BioLib: 51400
- EUNIS: 320
- GBIF: 5882980
- identyfikator iNaturalist: 128545
- NCBI: 876075