Opactwo św. Dominika z Silos
 | Ten artykuł dotyczy klasztoru w Burgos. Zobacz też: Klasztor św. Dominika z Silos (el Antiguo). |
 | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Wspólnota autonomiczna | |||
| Miejscowość | |||
| Kościół | |||
| Rodzaj klasztoru | Opactwo | ||
| Właściciel | Benedyktyni | ||
| Prowincja | |||
| Data budowy | VI wiek | ||
| Data zamknięcia | 1835 | ||
| Data reaktywacji | 1880 | ||
Położenie na mapie Kastylii i Leónu  | |||
Położenie na mapie Hiszpanii  | |||
 41°58′00″N 3°25′00″W/41,966667 -3,416667 | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Opactwo św. Dominika z Silos (hiszp. Monasterio de Santo Domingo de Silos) – męski klasztor benedyktyński w Santo Domingo de Silos, w Hiszpanii[1]. Słynie przede wszystkim ze śpiewu chorału gregoriańskiego. Należy do Kongregacji Solesmeńskiej.
Historia
Pierwszy klasztor pod wezwaniem św. Sebastiana, powstał na tym miejscu już w VI wieku, w okresie panowania Wizygotów. W X wieku nastąpił czas dynamicznego rozwoju klasztoru, głównie dzięki wsparciu Ferdynanda Gonzaleza, pierwszego hrabiego Kastylii. W XI wieku opactwo zostało odrestaurowane z polecenia Ferdynanda I Wielkiego, króla Kastylii i Leónu, przez św. Dominika z Silos, pod którego wezwaniem jest obecnie klasztor. Zaprojektowany przez opata kościół miał jedną centralną nawę i dwie boczne oraz pięć kaplic dołączonych do absydy i transeptu. Po śmierci św. Dominika w 1073 roku, budwę kościoła i krużganku ukończył opat Fortunius.
Od 1512 opactwo należało do benedyktyńskiej Kongregacji z Valladolid.
Opactwo zostało skasowane w 1835 roku, na mocy dekretów Juana Álvareza Mendizábala.
Klasztor reaktywowali w 1880 roku mnisi z opactwa św. Marcina w Ligugé, należącego do Kongregacji Solesmeńskiej.
Wspólnota ufundowała klasztory w Madrycie, Valle de los Caidos i w Leyre.
W 2000 kościół klasztorny uzyskał tytuł bazyliki mniejszej[2].
