PZL.4
PZL.4 (1932) | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Producent | Państwowe Zakłady Lotnicze w Warszawie | ||
Typ | |||
Konstrukcja | górnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – stałe | ||
Załoga | 2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 8 stycznia 1932 | ||
Wycofanie ze służby | 1936 | ||
Liczba egz. | 1 | ||
Liczba wypadków • w tym katastrof | 0 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 3 silniki gwiazdowe, 9-cylindrowe Škoda Wright Whirlwind J-5A[1] | ||
Moc | 240 KM (176 kW) (każdy)[1] | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 24,40 m[1] | ||
Długość | 16,50 m[1] | ||
Wysokość | 3,30 m[1] | ||
Powierzchnia nośna | 77,00 m²[1] | ||
Masa | |||
Własna | 4 081 kg | ||
Startowa | 5 586 kg[1] | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 190 km/h[1] | ||
Prędkość przelotowa | 170 km/h | ||
Prędkość minimalna | 105 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 2,3 m/s | ||
Pułap | 2 800 m | ||
Zasięg | 800 km[1] | ||
Dane operacyjne | |||
Liczba miejsc | |||
10 | |||
Użytkownicy | |||
Polska | |||
|
PZL.4 (PZL-4) – prototyp trójsilnikowego samolotu pasażerskiego[1], projektu polskiego inżyniera Zygmunta Brunera oraz inż. Stanisława Praussa.
Historia
W roku 1928 polskie Ministerstwo Komunikacji ogłosiło konkurs na samolot pasażerski dla Polskich Linii Lotniczych. W konkursie zwyciężył projekt samolotu T-600 autorstwa pracującego we Francji polskiego inżyniera Zygmunta Brunera. Realizacją projektu zajęły się zakłady PZL, budując prototyp oznaczony jako PZL.4.
Samolot oblatano 8 stycznia 1932 roku przez Bolesława Orlińskiego. Próby eksploatacyjne prowadzone przez PLL LOT wykazały znaczne, bo 22 procentowe przekroczenie, w stosunku do projektu, masy własnej samolotu. Spowodowało to pogorszenie osiągów maszyny, do tego stopnia, że PZL.4 zaczął ustępować dotychczas eksploatowanym w PLL LOT samolotom Fokker F.VIIB/3M. Wobec powyższego zrezygnowano z produkcji PZL.4.
Budowa prototypu kosztowała aż 1.416.110 zł i przyniosła wytwórni stratę w wysokości 663.000 zł w 1931 roku (cenę samolotu ustalono na 351.000 zł)[2].
Służba w lotnictwie
Samolot ze względu na niskie osiągi nigdy nie wszedł do produkcji i tym samym prócz prób eksploatacyjnych (jako SP-AGY) nigdy nie latał w Polskich Liniach Lotniczych[1]. Jedyny egzemplarz przeznaczono do kasacji w roku 1936[1].
Opis techniczny
Całkowicie metalowy (duralowy) górnopłat ze stałym, klasycznym podwoziem. Napęd stanowiły trzy silniki gwiazdowe Škoda-Wright Whirlwind J-5A o mocy 240 KM każdy[1]. Kabina mieściła 10 pasażerów i 2 osoby załogi.
Wersje
PZL.4 - samolot pasażerski, prototyp.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m AdamA. Jońca AdamA., Samoloty linii lotniczych 1931-1939, Barwa w Lotnictwie Polskim, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1985, s. 9, ISBN 978-83-206-0504-4 [dostęp 2023-09-28] (pol.).
- ↑ Wojciech Mazur. Samoloty komunikacyjne PLL LOT. Seria: Wielki leksykon uzbrojenia. Wrzesień 1939. Tom 81. Warszawa: Edipresse Polska, 2016. ISBN 978-83-7945-055-8. s.13-16
- p
- d
- e
PZL przed 1939 r. |
|
---|---|
PZL Warszawa-Okęcie | |
WSK-Mielec |
|
PZL-Świdnik | |
Szybowce zakładów PZL |